Vido's Prikbord

2006 is bijna voorbij. Hoogste tijd voor de eindlijstjes. Het filmoverzicht staat sinds een paar dagen hier bij de Subs. Daar staat sinds vannacht ook het alternatieve Subs-lijstje. Exclusief op deze site staat een korte opsomming van hoogtepunten uit het concertaanbod van het voorbije jaar. Tot ziens in 2007.

A Little Trip To Heaven met Forest Whitaker kwam onlangs uit op DVD. De speelfilm had een stemmige combinatie van thriller en drama kunnen zijn, maar de zwakke plot maakt spanning en medeleven erg lastig. Bij Cinema Subjectivista de uitleg waarom het mis gaat.

Het volledige NL-verslag van Nightmare Before Christmas @ All Tomorrow's Parties staat nu op de Subs. De afsluitende fotoreportage is van Jan van Blue-log/LVR. De voorbereidingen voor ATP 2007 zijn in volle gang. Wie gaat er mee?

woensdag 13 december 2006

De komende dagen doen enkele Subs en forum regulars verslag van de Nightmare Before Christmas tijdens All Tomorrow's Parties te Minehead in het weekend van 8, 9 en 10 december aan de hand van zeven door onze eigen Schlagerpionier Joost uitgezochte trefwoorden. Vido verzorgt de aftrap.

De kijktip voor Filmweek 49 is Small Gauge Trauma, een compilatie prijswinnende korte horror- en fantasyfilms bijeengebracht door het tienjarige Fantasia International Film Festival in Montreal. Daarnaast nog wat opmerkingen over Flags of our Fathers en The Queen en suggesties voor een gratis avondje thuis films kijken.

Over enkele weken wordt op de Nederlandse televisie het vijfde seizoen afgesloten van de in real time vertelde, zenuwslopende serie 24 met Kiefer Sutherland als voormalige CTU-agent Jack Bauer. In Cinema Subjectivista aandacht voor het sleutelwoord in 24 en de onmisbare actrice Mary Lynn Rajskub in de rol van computernerd Chloe O'Brian.

In Filmweek 47 opmerkingen over de Prodentglimlach van Aaron Eckhart in The Black Dahlia en Thank You For Smoking, een documentaire over de aanslag op George W. Bush en in memoriam Robert Altman.

dinsdag 21 november 2006

In oktober kwam de Canadese band You Say Party! We Say Die! vanwege ingewikkelde douaneprocedures de grens met de Verenigde Staten niet over. Vesting Europa was deze maand makkelijker in te nemen. Een verslagje van het optreden is te vinden bij de Subs.

Is The Departed beter dan het origineel Infernal Affairs (2002) uit Hong Kong? Helaas, de remake van Martin Scorsese is een vakkundig gemaakte film, maar het origineel wordt geen moment overtroffen. In Cinema Subjectivista verder aandacht voor Wild Romance (Herman Brood in Wat Zien Ik), The Wild Blue Yonder (een documentaire fantasie van Werner Herzog) en Little Miss Sunshine (feelgood movie of the year).

woensdag 15 november 2006

Journalist Sietse Meijer is weer online, ditmaal met een eigen website voor wat we in het Nederlands ongemakkelijk filmhuisfilms kunnen noemen, maar wat in goed Engels arthouse movies zijn. Op Arthouse.blog staan dvd- en tv-tips en onder meer een recensie over Babel, een milde bespreking over A Hole in My Heart en een filmscène die Paris, Texas nooit heeft gehaald.

Borat reist door de Verenigde Staten en hakt grote splinters tussen de Oost- naar de Westkust. De spraakverwarring in Babel (foto) speelt zich af in Marokko, Japan, de VS en Mexico. Voor Passenger gaan we naar Polen en de Hellevator gaat heen en weer in een futuristische ondergrondse wereld. In Cinema gaan we vanuit de luie stoel de wereld rond.

woensdag 8 november 2006

One louder: Gone Bald en Don Caballero, live in de OCCII.

dinsdag 7 november 2006

Afgelopen vrijdag was de Popronde een goed excuus om op kroegentocht te gaan door pittoresk Alkmaar. Zelfs zonder veel hoogtepunten werd het een vermakelijke avond, waarna we bijna op de fiets verdwaalden door het nachtelijke polderlandschap. Lees het verslag.

I've got a fever and the only cure is... more cowbell!
Starring Christopher Walken as producer Bruce Dickinson.

Dit filmpje zwerft al sinds vorig jaar door weblogland, maar ik zag 'm pas vanmorgen en weet zeker dat er meer mensen zijn die deze moderne klassieker nog niet gezien hebben. Zelfs de acteurs houden het niet droog. Enjoy.

donderdag 2 november 2006

Gisteren minder goede berichten over free folk. Vandaag het goede nieuws, dankzij twee albums uit 2005 en 2006 van muzikanten uit het hoge noorden. Check de Subs.

woensdag 1 november 2006

Free folk op plaat kan heel fijn zijn. Live is het meestal geen pretje, zoals MV & EE gisteravond bewees tijdens een optreden in de bovenzaal van Paradiso. Een verslag daarvan vind je hier.

Vanaf heden stop ik met mijn bijdragen aan de wekelijkse Weeklijst van de Subs en hevel ik m'n filmbevindingen rechtstreeks over naar de rubriek Cinema. Deze week prijs ik Children Of Men aan als toekomstige klassieker, schijt ik op Clerks II en richt ik de spotlichten op enkele recente essentiële dvd-uitgaven. Lees verder.

Deze keer drie films in De Weeklijst: twee obscure titels (een vroege zwarte arthousefilm die eigenlijk een horrorfilm had moeten zijn en een potentieel nucleaire maar toch tegenvallende Noord-Koreaanse blockbuster) en, als contrast, de nieuwste poging tot humor van Woody Allen.

De Weeklijst is weer 's vrij uitgebreid deze keer met een gebruikelijke mix van recente filmuitgaven en muziekjes, waaronder deze maal voor de verandering eens een demo uit het hoge noorden, een cinematografisch in memoriam en twee contrasterende documentaires.

Hoeveel films uit Roemenië heb jij gezien? Misschien is The Death Of Mr. Lazarescu wel mijn eerste Roemeense filmervaring, maar wat voor eentje... Regisseur Cristi Puiu laat zijn kijkers verbijsterd en zeker ook verontrust achter. Meer over deze geweldige speelfilm vind je in de verse De Weeklijst, aangevuld met nog enkele woorden over optredens van Kanipchen-fit (slot) en Plan Kruutntoone.

maandag 9 oktober 2006

Samen met Subs MartijnH en Erik laat Vido zijn gedachten gaan over Gouden Kalf-winnaar Zwartboek van Paul Verhoeven. Te vinden in Cinema Subjectivista.

In De Weeklijst een uitgebreide opsomming van filmpjes, met zowel een recente Nederlandse film als een handvol dvd-uitgaven, van een documentaire over de bassist van The New York Dolls tot en met gevaarlijk zoet wit spul in de cultfilm The Stuff.

Brainiac is de reïncarnatie van Vitelius, een baron die driehonderd jaar eerder door vier leden van de Spaanse inquisitie op de brandstapel werd gegooid wegens het begaan van een waslijst aan goddeloze activiteiten. De baron is terug en uit op wraak in de gelijknamige Mexicaanse cultfilm uit 1961. De titel is een van de vier Mexicaanse horrorklassiekers op het Amerikaanse label CasaNegra. Lees er meer over in Cinema Subjectivista

De Weeklijst: uit de archieven van Ike Yard, de terugkeer van Kanipchen-fit (deel 1) en recente films.

Gone Bald is nog steeds de beste noiseband van Nederland. In de Weeklijst kun je lezen waarom.

Nog een concerttip voor komende week: Majmoon, Gone Bald en vreemde Finnen in Bitterzoet.

woensdag 13 september 2006

Amsterdam krijgt er binnenkort flink wat filmzalen bij, met hopelijk als gevolg dat eindelijk plek genoeg is voor geslaagde films die anders wegens zaalgebrek het reguliere bioscoopcircuit in Nederland overslaan. Films van het kaliber The General (uit 1998 alweer), de documentaire The Devil and Daniel Johnston, Stay, The Proposition, A Cock and Bull Story, The King, Thumbsucker, Junebug en The Death Of Mr. Lazarescu. Tot aan de opening van de genoemde zalen kunnen de gemiste films gelukkig moeiteloos gevonden en bekeken worden dankzij onder meer de onvolprezen Cultvideotheek aan de Amstel. Een van de titels die daar in de schappen ligt is de onafhankelijk geproduceerde, uitstekend geacteerde Amerikaanse film The Squid and the Whale. Enkele woorden daarover vind je in de Weeklijst.

Heavy Metal Parking Lot. Ook leuk als je niet van metal houdt.

Het afgelopen weekend zat dankzij Haarlem Jazzstad en Wijsjes Uit Het Oosten (foto) vol levend uitgevoerde muziek. Lees er meer over in de Weeklijst.

Vanwege het gebrek aan aansprekende concerten in de zomer staan deze week in het Schaduwkabinet drie filmpjes vermeld: het Ierse conflict volgens Ken Loach, griezelen op z'n Hollands en Japanse babbelaars.

Weeklijst: Nick Cave blinkt uit als scenarioschrijver en Jack Nicholson verveelt/verveeld op audiocommentaar.

dinsdag 8 augustus 2006

Popmuziek en cinema ineen: muzikant Mike Patton maakte zijn acteerdebuut in Firecracker (2004) van regisseur Steve Balderson. De film verscheen onlangs op dvd, een goede reden om in Cinema Subjectivista het acteertalent van Patton eens kritisch onder de loep te nemen.

Het overzicht van deze week:

Muziek: Girls Against Boys in Paradiso (25 juli)
Film: Pusher III - I'm The Angel Of Death (foto)
De Weeklijst met twee muziekdocumentaires en een Australisch drama.

De stand van zaken:

Muziek: Ryoji Ikeda, live in Paradiso (14 juli)
Film: The Equinox... A Journey Into The Supernatural (foto)
De Weeklijst van vorige week, met optredens van Eagle*Seagull, Duchess Says, We Are Wolves, Islands en De Nieuwe Vrolijkheid.

In afwachting van de documentaire op dvd over The Minutemen haalde ik vorige week van hetzelfde label het tragische verhaal over Wild Man Fischer in huis. Enkele woorden over deze docu, aangevuld met twee alinea's over de films Burst City (1982) en Een Ander Zijn Geluk (2005), zijn te vinden in de Weeklijst.

Afgelopen weekend vond in het Limburgse dorpje Wellerlooi weer het meest knusse festival van Nederland plaats: Wellerlowlands, ook bekend als Wellerlo-fi. In de Weeklijst vind je daarover enkele woorden. Voor een uitgebreid verslag kun je terecht bij Stop The Noise en de eerste foto's staan hier. Verder wordt in de lijst melding gemaakt van de recente Amerikaanse release van de 55 minuten korte Japanse film Electric Dragon 80.000 V. Een enthousiastmerende recensie van Tom Mes (auteur van o.a. Iron Man: The Cinema of Shinya Tsukamoto) staat al een tijdje hier.

Resumerend:

Edward Norton doet zijn best, maar dat is niet voldoende om een geslaagde film te maken van Down In The Valley.

Als de voorman van The Brian Jonestown Massacre net zoveel enthousiasme had getoond als zijn fans was hun optreden in de oude zaal van de Melkweg misschien wel geniaal geweest.

De Weeklijst bestaat louter uit films: een nieuwe uit de Verenigde Staten (maar voornamelijk opgenomen in en rondom Versaille), een romantische fantasie uit Zuid-Korea waarvan volgende maand een Amerikaanse remake uitkomt en een oudje uit voormalig Tsjecho-Slowakije over de beheerder van een crematorium.

Tsai Ming-liang is een fantastische regisseur en The River (1997) behoort tot mijn favoriete films. De onverwachte toenadering tussen vader en zoon is in The River hilarisch en ontroerend pijnlijk tegelijk. Zelden met zulke dubbele gevoelens naar een scène gekeken. In The Wayward Cloud mikt Ming-liang op dezelfde dubbele gevoelens, maar bij mij mist hij nu zijn doel. The Wayward Cloud heeft een gênant slotakkoord dat bij mij enkel ergernis opriep. Zo erg als Lukas Moodyssons vreselijke A Hole in My Heart is het gelukkig niet, maar het gaat in de slotfase wel in die richting. In Cinema Subjectivista probeer ik enige uitleg te geven. Deze week stond er bij de Subs ook een verslagje van het optreden van Carla Bozulich in Bitterzoet afgelopen maandag. Dan blijft in de Weeklijst enkel nog ruimte over voor een nachtelijke zea-ervaring.

Met het optreden van zea, tijdens hun cd-presentatie in de OCCII afgelopen vrijdag 2 juni, was weer helemaal niks mis. Ik kan me niet herinneren de laatste vier jaar een zwak optreden van het duo te hebben gezien. Iets meer details over de avond vind je in de verse Weeklijst.

In de Weeklijst had ik, naast het vermelden van twee live-avonden en een handjevol films, ook best wel iets negatiefs willen zeggen over het verfilmde computerspelletje Silent Hill, hoe ongeloofwaardig de motivatie is van Rose (Radha Mitchell) om met haar dochter het gevaar op te zoeken en hoe Sean 'Boromir' Bean na mislukkingen als The Dark en Flightplan alweer geen greintje charisma tentoon weet te spreiden op het grote doek. Ik kan echter nog niets zeggen omdat een half uur voor het einde van de film een stroomstoring een groot gedeelte van Amsterdam platlegde. In de bioscoop betekende dat vreemd (en gelukkig) genoeg dat de noodverlichting direct aansprong en het heel stil werd. In het hele bioscoopcomplex heerste daarna een verbaasde rust. Er was geen moment sprake van paniek. De hele stroomstoring was minder cool dan de digitale horror van Silent Hill maar wel stukken enerverender.

Kort, maar krachtiger dan je wellicht lief is: Haze, de meest recente kortfilm van cineast Shinya Tsukamoto. Lees meer bij Cinema Subjectivista.

Geen idee waarom ik er niet eerder naar heb gezocht bij Youtube, maar die site heeft iets meer dan 9 minuten van het beste concert dat ik tot nu toe heb mogen meemaken: Boredoms @ New Music Seminar, New York 1993. Het was de eerste keer New York en de eerste keer Boredoms. Een paar dagen eerder had ik ze, trillend op mijn benen, de hand mogen schudden op de beurs van het New Music Seminar. Er kwam bij de kleine bandleden verder geen woord uit bij gebrek aan kennis van de Engelse taal, maar gelukkig hadden ze een zeer goede tolk bij zich. Het optreden van Boredoms vond plaats in een discotheek waar in hetzelfde jaar een videoclip van Salt-n-Pepa werd opgenomen. In het voorprogramma stonden de verlegen indiepoppers van Nelories (inclusief accordeon) en de modeshow van Pizzicato Five. Boredoms waren na die bands zo'n culture clash dat de zaaleigenaar van schrik na ongeveer een half uur de stekker uit de band trok. Een groot deel van het publiek kwam in opstand en de band probeerde het nog even door over de monitoren te spelen, maar dat mocht ook niet lang duren. De video op Youtube mist de kamikazesprong die zanger Eye bij het eerste akkoord maakte. De chaos en verwarring in het slotgedeelte moet je helaas ook missen.

In de Weeklijst vind je enkele opmerkingen over de optredens van The Fiery Furnaces, Xiu Xiu en The Decemberists, plus nog twee filmpjes.

Film, film, film, en nog meer film. Uitgebreid en minder uitgebreid opgesomd in de Weeklijst.

dinsdag 16 mei 2006

De meest beroerde film die ik tot nu toe dit jaar in de bioscoop heb gezien komt uit Bollywood. Darna Zaroori Hai draait komende filmweek alleen nog in Pathé De Kuip te Rotterdam, maar ik kan je verzekeren dat de officiële website spannender is. Een flinke tip van de sluier (inclusief een overdaad aan spoilers) wordt opgelicht in Cinema Subjectivista.

Na een weekje afwezigheid is er weer een Weeklijst met een van de meest verbijsterende films van het jaar, een aangenaam optreden en een fijn Hollands plaatje.

Geen Weeklijst deze keer, maar wel drie uitgebreide schrijfsels over vijf films die te zien waren tijdens het afgelopen Amsterdam Fantastic Film Festival:

1) het vreselijke, Spaanse Fragile en het Zweedse Storm (winnaar Zilveren Méliès Award)
2) het Canadese Saints-Martyrs-des-Damnés en het Amerikaanse The King
en
3) het Japanse mysterie Starfish Hotel

The Cremaster Cycle van Matthew Barney draait nog tot eind deze maand in het Filmmuseum en dat mag je niet missen als je houdt van unieke, eigenzinnige en zinnenprikkelende cinema. Daar kan het volledige programma van het 22nd Amsterdam Fantastic Film Festival niet tegenop (al moet je daar de komende week ook naartoe om het tegendeel te bewijzen). In de Weeklijst verder nog twee concertavonden: de volgepakte cd-presentatie van Blues Brother Castro en een teveel aan decibellen bij Black Dice.

Getatchew Mekuria & The Ex: feest!

OT301, Amsterdam, dinsdag 11 april - Het moest er natuurlijk een keer van komen. Nadat The Ex jarenlang heeft geflirt met jazz en Ethiopische muziek, staan ze nu met één van de grootheden uit de Ethiopische 'golden years' op één podium. Saxofonist Getatchew Mekuria - een kloeke zeventiger - speelt klaterende melodieën en vreemde toonladders, daarin geruggensteund door een trombonist, een klarinettist en nóg een saxofonist. En The Ex doet waar ze goed in is: knarsen, wringen, schuren, swingen. De combinatie brengt zowel Mekuria als de Wormerse punkband tot grote hoogten. De op volle kracht doorstomende drums en de gitaren geven de Ethiopiër alle ruimte om gloedvolle solo's te spelen. En passant dwingt hij The Ex om af en toe gas terug te nemen voor een Afrikaanse ballad, en daarmee melodieuzer te spelen dan ze ooit hebben gedaan. En ze kunnen er wonderwel mee uit de voeten. Een melodie hier, een akkoordenwisseling daar, het is nét voldoende om de verbeten kraakpunk een warme gloed te geven en in de snelle stukken zowaar te laten funken. De uit de klei getrokken anarcho-calvinisten hebben het grootste plezier en gáán maar door. Alleen zanger Jos past dit nieuwe Ex-jasje wat minder goed: de meer melodieuze aanpak maakt zijn monotone zang te eenvormig en zijn 'kritiese' teksten lijken niet te passen in de muzikaal warmere contreien die zijn bandleden zo enthousiast exploreren. Wellicht daarom dat hij zich beperkt tot drie of vier korte bijdragen. Halverwege het enerverende optreden komt een andere zanger op, een Ethiopiër. Hij heft een stomende traditional aan uit zijn geboorteland; onderwijl danst hij een woeste dans met wild draaiende heupen, de ogen verlekkerd gericht op een Ethiopische schone vooraan. Moet kunnen toch? Tuurlijk, joh, het is FEEST!
Tekst: John Prop

woensdag 12 april 2006

Terwijl ik me deze week laat opzuigen in de wereld van Cremaster (wellicht later meer hierover), droom ik nog van de afgelopen festivals. In de Weeklijst komen )toon) en Dwars voorbij met daartussen nog de rijke muziekcultuur in Istanbul gezien vanuit de luie bioscoopstoel.

Los van London Calling stond het afgelopen weekend in het teken van filmpjes. In de Weeklijst enkele woorden over een (bijna) vergeten klassieker en twee hedendaagse misbaksels.

maandag 3 april 2006

De eerste avond London Calling was afgelopen vrijdag eigenlijk veel te druk, maar gelukkig met veel vertrouwde gezichten in het publiek en een band die helemaal tot het uiterste ging. Bij de Subs vind je bloedvlekken.

Het kan zijn dat ik de laatste maanden gewoonweg meer Amerikaanse films zie en te weinig naar Rialto ga, maar het lijkt alsof de films uit de Verenigde Staten weer interessanter zijn en Hollywood er weer toe doet. Er staan in ieder geval vier interessante titels in de Weeklijst, waarvan twee momenteel in de bios draaien en er eentje via Britse import ons op dvd heeft bereikt. Tussen de films door bleef tijd over voor bandjes en andere podiumactiviteiten met onder meer optredens van Soda P en Victory At Sea plus een bonte avond vol swingende schrijvers tijdens de Lowlands Bookstore. Over dat laatste evenement zijn op het net ook andere verslagen te vinden: zowel hier, hier, hier als hier.

Jerry Sadowitz, een politiek incorrecte komiek/goochelaar uit Schotland die niets van de mensheid heel laat, heeft sinds eind vorig jaar eindelijk een officiële eigen site. Heel veel valt er helaas nog niet op te beleven (op een paar scheldwoorden na), maar het is in ieder geval iets. Nu is het wachten op de dvd-release van The Pall Bearer's Revue uit 1992, een show met zulke grove grappen dat de BBC de stekker er na vijf afleveringen uit trok. De derde aflevering, met een gastrol voor Mark E. Smith van The Fall, was legendarisch, maar helaas niet een van de drie die ik thuis op video heb weten te bewaren. Als iemand die show toevallig in de kast heeft staan, houd ik me zeker aanbevolen.

woensdag 22 maart 2006

Weeklijst: Hamburg en Sweet Sweet in de OCCII, In Cold Blood en Inside Man.

Donkere MP3's
Vage dark ambient voor bij je laatste dagdromen en eerste nachtmerries: het minialbum Apnésie (2006) en het album Mutations Liquides (2004) van Geoffroy KlisnicK, met invloeden van Nurse With Wound, Coil, Thomas Köner en The Legendary Pink Dots en geluiden en stemmen uit films als Audition, Bound, It Came From Outer Space en Ghosts On The Loose. Gratis en voor niks over te zetten op je harde schijf.

woensdag 15 maart 2006

Weeklijstjestijd met Zoppo live, Sons & Lovers plus ZOOP in La Palma.

dinsdag 14 maart 2006

Filmpje van de week: Marc Isaacs ging in 2001 een paar dagen in een lift in Londen zitten en richtte zijn camera op de bewoners en bezoekers van de Britse flat. Velen zwijgen, sommigen proberen de camera te negeren, anderen beginnen een ongemakkelijk gesprek, al of niet dronken, of bieden een hapje eten aan. Het resultaat van het filmwerk is de korte documentaire Lift, een eenvoudig gemaakt, grappig en ontroerend filmpje van ongeveer 25 minuten. Als je even de tijd hebt, kijk dan vooral hier op de site van Channel Four en lees na afloop hier een recensie van Filmgoddess uit Amsterdam.

Vergelijkend warenonderzoek: wat zijn de overeenkomsten tussen Me And You And Everyone We Know (2005) en Happiness (1998). Mogelijke antwoorden op deze vraag zijn te lezen in Cinema Subjectivista.

woensdag 8 maart 2006

In de haastig geschreven en daarom vol typfouten zittende Weeklijst deze keer enkele nieuwe Nederlandse platen, een paar woorden over de politieke thriller Syriana en een paar opmerkingen over Tegentonen.

De Weeklijst: een avondje Sonic Acts, de Krawattenklup, plus twee filmpjes.

Tip voor de elektronica-adepten: nieuwe Haagse geluiden op de compilatie Antilounge III.

MP3 van de week: Waterglow, Friese folktronics van Transfolmer en te vinden op zijn onlangs verschenen album Music For Your Eyes op het label Es.rec.

De Weeklijst, met deze keer een optreden van een band uit Hamburg, wandelende snorren en een vervelende film van Lars von Trier.

Naast enkele woorden over het meest recente werkstuk van mijn favoriete cultuurpessimist Michael Haneke staat in de Weeklijst van week 7 ook een kort overzicht van de concerten waar ik vorige week een kijkje bij om de hoek nam.

woensdag 15 februari 2006

Koning, Kaiser, Admiraal

Sinds vorige week is Nederland weer een label rijker: het Kaiserlabel. Dit collectief brengt platen uit op cd- en MP3-formaat. De eerste release is het album Wherever You Go, There You Are van The KGB, de band rondom gitarist Gijs Borstlap (ex-Heroface) met onder meer zang van Rene van Lien uit Feverdream. Vanaf de ingetogen melodieuze opener Becoming Time is elk moment een explosie te verwachten. Die explosie blijft merendeels achterwege, wat de spanning van de plaat enkel maar verhoogt. Het nummer Evasive bevat gastbijdragen van Jeremy uit Soda P en Tjeerd van Voicst. Het gehele album is op de site van het Kaiserlabel te beluisteren. Te beoordelen aan de sneak preview (het titelnummer van het Kaiserlabel?) kunnen we in de toekomst ook dansbare werken en noisestukken op het Kaiserlabel verwacht worden.

dinsdag 14 februari 2006

We hadden zaterdag niet gereserveerd voor The Books in Theater Kikker. Dat het concert nogal uitverkocht was, kregen we pas door toen we, met kaartjes in de hand, binnen waren en de eerste bekende gezichten spraken. Gelukkig was onze treinreis naar Utrecht niet voor niets en zagen we een van de leukste concerten van 2006. Een verslagje vind je bij de Subs.

MP3 van de week: The March, big city tribal folk van Telepathe uit Brooklyn met Busy Gangnes en Melissa Livaudais. Het nummer is te vinden op de EP Farwell Forrest die binnenkort uitkomt op The Social Registry. Afgelopen woensdag speelden Busy en Melissa respectievelijk drums en gitaar tijdens het eenmalige Nederlandse optreden van Young People. Een impressie van dat optreden vind je hier.

woensdag 8 februari 2006

Een beetje haastig geschreven Weeklijst ditmaal, dus excuses voor de wat minder lekker lopen zinnen en de enkele inhoudelijke foutjes. Het is wel een lekker volle lijst met veel, heel veel film. Een film die ik maar buiten beschouwing heb gelaten is Two For The Money. De sleutelscène in deze film is het moment waarop Al Pacino zijn protégee Matthew McConaughey meeneemt naar een sessie van enkele Anonieme Gokverslaafden. Dat is een behoorlijk zelfzuchtige actie, want Pacino verdient dik aan het verkopen van goktips aan mensen die wedden op footballwedstrijden. Hij houdt een gedreven speech over het gokken en de verslaving aan het verliezen. Als een van de deelnemers door heeft wie hij is, deelt Pacino snel visitekaartjes uit en neemt hij de benen. In de loop van het verhaal komt McConaughey erachter dat Pacino zelf ziekelijk verslaafd is aan verliezen. Two For The Money faalt omdat het verhaal niet verteld wordt vanuit het perspectief van de oude acteur maar vanuit het perspectief van McConaughey's personage. Zo'n aanpak hoeft niet persé te mislukken (zie bijvoorbeeld Al Pacino in Donnie Brasco). Regisseur DJ Caruso houdt echter de tragiek van de verslaving teveel op afstand met als resultaat dat de gevolgen van Pacino's acties mij helemaal koud laten. Nog los van het feit dat ik weinig op heb met American Football.

dinsdag 7 februari 2006

Vorige week was filmweek dankzij het International Film Festival Rotterdam, vandaar de stilte op deze toch al vrij stille site. De buit van anderhalve filmdag is nu terug te vinden bij Cinema Subjectivista. Dieptepunt: Ça M'est Egal Si Demain N'arrive Pas. Hoogtepunt: 13 (Tzameti).

Aan de foto hierboven kun je wellicht al zien welke film kort belicht wordt in de Weeklijst. Daarnaast nog twee opvallend vergelijkbare films en een wat minder geslaagd optreden.

dinsdag 24 januari 2006

Morgen gaat het International Film Festival Rotterdam van start. Als alles goed gaat pik ik daar een paar dagen van mee en doe ik daar later verslag van. Als opwarmertje vind je bij Cinema Subjectivista een bespreking over een Australische cultfilm uit 1978: Long Weekend, het relaas over een echtpaar dat door de natuur wordt belaagd tijdens een weekenduitstapje.

Virtuele EP van de week: het vijf tracks tellende Hello, My Friend van de Amerikaanse band Serious Weapon. Ik hoorde de track In Soviet Union voorbij komen op internetradiozender Woxy (aanrader!) waar ze eigenlijk voornamelijk uit oude archieven putten. De zang was bij eerste beluistering even doorbijten (tikkeltje eentonig, met John Lydon-uithalen ten tijde van PIL), maar de ongedwongen gespeelde, tegen elkaar opboksende gitaarpartijen zogen me gestaag dichter naar de computerspeakers, zeker aan het slot wanneer een eenvoudige, maar rake noisy solo over een onregelmatig ritme heen drijft. Veel informatie geeft de website van de band niet. Zo te zien gaat het om een trio uit New York met op z'n minst 1 Aziatisch bandlid (vandaar hun plek in de lineup van Asian Rock Fest 2004).

woensdag 18 januari 2006

In Jarhead van regisseur Sam Mendes wordt op verschillende manieren verwezen naar belangrijke oorlogsfilms over de Vietnamperiode zoals Apocalypse Now en Full Metal Jacket. Zoals je kunt zien is ook de poster een knipoog naar een Vietnamklassieker: M*A*S*H van Robert Altman uit 1970. Meer tekst en uitleg over Jarhead vind je in de beknopte Weeklijst.

dinsdag 17 januari 2006

Het muzikale jaar is afgelopen weekend officieel geopend tijdens het Noorderslagweekend in Groningen. Enkele Subs waren ter plaatse en verdeelden hun indrukken over enkele categorieën. Lees hier meer.

Vido pakt uit in de Weeklijst. Een korte lijst met veel tekst. Ondertussen bereidt hij zich voor op het komende Noorderslagweekend. Een impressie daarvan volgt begin volgende week als onderdeel van een collectief verslag op de Subs.

2006 begon zowaar met een enerverend optreden. Verder bracht ik de afgelopen dorre dagen door voor kleine en grote schermen waarbij de eerste categorie als winnaar uit de bus kwam. Meer details, zoals gebruikelijk, in de Weeklijst.