home
Vido's FilmZine
Nicolas Winding Refn is een kleurenblinde en dyslectische regisseur uit Denemarken. Het meest kleurrijke personage uit zijn trilogie Pusher (1996-2005) is de Servische drugsbaron Milo, gespeeld door de Kroatische acteur Zlatko Buric wiens Deens op z'n zachtst gezegd weinig ingeburgerd is. Milo is een innemend figuur, maar het is wel een gevaarlijk soort innemendheid. Hij ontvangt zijn klanten met een allervriendelijkste glimlach, groet ze in aandoenlijk gebroken Deens en houdt de armen uitgestrekt voor een mogelijke omhelzing. Milo kan je grootste vriend zijn, behalve als het niet lukt schulden bij hem af te lossen. Hij onderhandelt met koffie (of iets alcoholisch) binnen handbereik en kan, als onderhandelingen minder vlot verlopen, zonder scrupules zijn eisen kracht bijzetten door te dreigen een knieschijf af te snijden. Zonder verdoving uiteraard. Zijn dubieuze verleden wordt gesuggereerd met portretten van Servische nationalisten aan de muren van zijn uitvalsbasis in Kopenhagen. Zijn favoriete rechterhand is een kale verzameling spierballen met de naam Radovan.
Het charisma van Milo doet je vanzelf rechtop in je stoel zitten, zelfs als hij maar even in beeld is. In het eerste deel uit de trilogie Pusher (1996) is, door een domme samenloop van omstandigheden, kleine crimineel Frank degene met oplopende schulden. Milo geeft hem een paar kansen om het grote bedrag op te hoesten voordat hij tot drastische maatregelen overgaat. Dat levert onder meer een zenuwslopende confrontatie op zijn keuken. In Pusher II - With Blood On My Hands (2004) komt de Serviër slechts in één scène voor, tijdens een drugsdeal in een hotelkamer met de verre van snuggere Kusse Kurt a.ka. Kurt the Cunt. Het is net alsof je favoriete oom op de bank gaat zitten. De flink aangekomen Milo is goedgemutst. Amicaal vraagt hij aan Kurts maatje Tonny (de hoofdpersoon in Pusher II, gespeeld door Mads Mikkelsen) of hij nog wel genoeg van bil gaat de laatste tijd. Hij kan er wel de lol van inzien als na de drugsdeal Kusse Kurt uit pure zenuwen de zojuist aangeschafte heroïne door de plee trekt, ten onrechte denkend dat de politie op de hoteldeur staat te kloppen. Domme Kurt wil na het verlies van de drugs zijn geld terug, maar dat kan hij mooi vergeten.
Milo speelt de hoofdrol in het laatste deel uit de trilogie: Pusher III - I'm The Angel Of Death (2005). Zijn langlopende reputatie als vrijwel onaantastbare drugsbaron loopt in die film flinke averij op wanneer op een dag in plaats van heroïne (zijn specialiteit) per ongeluk pakken met ecstasy in de smokkelwagen arriveren. Pusher III laat zien wat er in de 24 uur daarna gebeurt. De drugsbaas gaat verhaal halen bij zijn Deense leverancier (een jonge Albanees). Milo wil van de ecstasy af, maar de Albanees stelt voor dat Milo de pillen toch houdt en zelf aan de man brengt. Schoorvoetend spreekt de Serviër een bedrag af dat hij de Albanees na de verkoop zal betalen. Eigenlijk heeft hij geen tijd om de voor hem nieuwe drugs die dag te verkopen, druk als hij in de weer is met de laatste voorbereidingen voor de 25ste verjaardag van zijn verwende dochter Milena. Hij schakelt een ook al jonge Little Mohammed ('the king kong of Copenhagen') in als tussenpersoon om het pakket binnen een paar uur te verkopen op een voor hem onbekende markt. Normaal gesproken stuurt hij een potig hulpje uit zijn eigen clan mee om getuige te zijn van de transactie, maar al zijn mogelijke medewerkers hangen kotsend en schijtend boven de toiletpot nadat ze eerder op de dag een door Milo gebakken traktatie voor het verjaardagsfeest hebben uitgetest. Als de tussenpersoon tijdens het feestje geen contact meer opneemt en wegblijft, heeft Milo een zeer groot probleem, want de Albanese schuldeisers hebben geen geduld en zien hun kans schoon de Serviër van zijn troon te stoten. Tussen de hectische bedrijven door loopt hij de aan lager wal geraakte Kusse Kurt tegen het lijf. Die biedt hem een bolletje heroïne aan. De stress is zo groot dat Milo de verleiding niet kan weerstaan en toegeeft aan de verslaving waar hij van af leek te zijn.Vanaf dat moment verliest Milo de controle over de situatie en is hij genoodzaakt zware, maagomkerende middelen in te zetten om zijn positie als grote drugsbaas te redden.
In de trilogie Pusher is misdaad geen moment glansrijk. De drugshandel oogt als alledaagse arbeid waar nauwelijks lol aan te beleven is. Met een beetje pech raak je verslaafd aan je eigen koopwaar en zit je een paar keer per week tussen potentiële klanten tijdens bijeenkomsten van Anonieme Alcoholisten. Net als in de twee eerste delen vergroot regisseur Refn in deel drie het grauwe realisme door in chronologische volgorde en op een bijna documentaire wijze uit de hand te filmen, geïnspireerd door onder meer The Battle Of Algiers (1966) en The Killing Of A Chinese Bookie (1976). Refn werkt het liefst met acteurs zonder acteerervaring. Sommigen zijn rechtstreeks uit het Deense criminele circuit gecast. Hun karakterkoppen vind je niet op de toneelschool. Een personage moet er in eerste instantie goed uitzien, pas daarna wordt uitgetest of de acteur in aanwezigheid van de camera zichzelf blijft. Het realisme uit zich ook in de locaties. Als een scène vraagt om een gevangenis of een bordeel (zoals in Pusher II) dan wordt in een echte gevangenis en in een echt bordeel gefilmd. Als er in een scène alcohol gedronken wordt dan zit er ook echte drank in de glazen (met alle mogelijke gevolgen van dien). Vergissingen door acteurs worden onderdeel van de actie, zolang de acteurs maar in character blijven (met name te zien in het eerste deel van Pusher). In alle drie de delen wordt het verhaal geleid door emoties in plaats van door een dwingend plot. Het grote verschil tussen Pusher III en de eerste twee delen is vanaf het moment dat Milo via een sigaret zijn eerste haaltje heroïne tot zich neemt. Cameravoering en muziek worden meer en meer subjectief. Pusher III is ook het bloedigste deel uit de trilogie en gaat wat dat betreft zover dat veel Deense critici de film haten. Fans van de film vindt je voornamelijk buiten de Deense grenzen, zeker na de dvd-release van de trilogie door het Britse Momentum inclusief uitgebreid en verhelderend commentaar door de regisseur bij alle films.