home
|
Vido Liber
donderdag 25 juli 2013
A Field In England
maandag 22 juli 2013 El Sol Del Membrillo (Victor Erice, 1992) dvd (8)
El Sol Del Membrillo: de symmetrie in het werk van Antonio López (schilder) en Victor Erice (filmmaker). zondag 21 juli 2013 Fusée Dorée - Ils Essaiment
Fusée Dorée was afgelopen vrijdag een van de vijf optredende acts tijdens een avondje in Delicatessen aan de Veemkade in Amsterdam. De trend bij kleine podia is om zo min mogelijk licht te gebruiken, vandaar dat het bovenstaande wankele telefoonfilmpje ietwat donker is en soms moeite heeft met de automatische scherpstelling. Het nummer Ils Essaiment is de openingstrack van Fusée Dorée’s tweede EP Première Seconde (maart 2013). De volledige plaat vind je op fuseedoree.bandcamp.com. Op YouTube heb ik ook fragmenten gezet van de optredens van Pfaff en Ketelbinkie. donderdag 18 juli 2013 Home (Yurt) (Muzaffer Özdemir, 2011) dvd (6)
Debuterend Turkse regisseur Muzaffer Özdemir acteerde voorheen in films van prijswinnende landgenoot Nuri Bilge Ceylan. Özdemir is onder meer de humeurige fotograaf in Uzak (2002). Ook in zijn eigen film Home maakt een zwijgend piekerende, alleenstaande man van middelbare leeftijd foto’s van fotogenieke berglandschappen. Architect Dogan (Kanbolat Gorkem Arslan met Stalin-snor) hoopt van een depressie af te komen door af te reizen naar zijn rustieke geboortedorp. Uiteraard zijn het landschap en de bewoners tijdens zijn decennia lange afwezigheid drastisch veranderd en vindt hij er niet de gemoedsrust die hij zoekt. Beekjes komen droog te liggen door de aanbouw van dammen, minaretten steken als kale palmbomen boven de ruïnes van verlaten huisjes uit en de plaatselijke ordedienst ziet in elke vreemdeling een potentiële terrorist. Dogan dwaalt tussen de heuvels en voelt zich slecht op zijn gemak. Op een paar voice-overs na kunnen we slechts raden naar de precieze aard van zijn gemoedstoestand. Na vijf kwartier is de kijker in een aangename sluimertoestand geraakt en weinig wijzer geworden van Dogans zielenroerselen. Wat overblijft zijn mooi plaatjes van het Turkse landschap. Of het Turkse ministerie van cultuur en toerisme, dat nadrukkelijk voor aanvang van de film vermeld wordt als financier, er veel nieuwe toeristen mee zal trekken, valt te betwijfelen. dinsdag 16 juli 2013
Hello I Must Be Going
zondag 14 juli 2013
Here, Then
woensdag 10 juli 2013
Infancia Clandestina
maandag 8 juli 2013
Kapringen
donderdag 4 juli 2013 The Man Who Haunted Himself (Basil Dearden, 1970) Blu-ray (5)
The Man Who Haunted Himself heeft een veelbelovende titel, passend bij een verloren gewaande Amerikaanse noir uit de tweede helft van de jaren veertig. In werkelijkheid gaat het hier om een Britse film uit 1970 en de favoriet van acteur Roger Moore. Hij speelt de rol van Harold Pelham. Deze Londense industrieel krijgt na een ernstig auto-ongeluk last van een dubbelganger die hem zowel zakelijk als privé in grote verlegenheid brengt. Zijn vrouw denkt dat hij een affaire heeft en zijn collega’s beginnen sterk te vermoeden dat hij een dubieuze dubbelrol speelt bij een mogelijke fusie met een concurrerend bedrijf. In beide gevallen lijkt de dubbelganger zich over te geven aan verlangens en lusten die Harold jarenlang heeft onderdrukt. De dubbelganger is Harolds Mr. Hyde. In plaats van justitie in te schakelen, zoals een normaal mens zou doen, rent en rijdt het slachtoffer de hele film als een dolle achter de feiten aan. Moore krijgt de gelegenheid om op zijn minst twee kanten van zijn acteerkunst te laten zien: die van stijve Brit en die van stijve Brit met een valse grijns. In de handen van regisseur Basil Dearden wordt het mysterie uitgespeeld als een lange aflevering van een middelmatig tv-spel. Het overdreven acteerwerk van de meeste mannelijke bijrollen komt beter tot zijn recht in een Dickens-verfilming, de achtergrondprojectie tijdens de autoscènes wiebelen zo onnatuurlijk dat het lijkt alsof het voertuig zweeft, en de lang uitgestelde confrontatie wordt ontsierd door een special effect dat de tand des tijds niet heeft doorstaan. De enige citeerbare scène is die waarin Roger Moore verwijst naar James Bond, drie jaar voordat hij zelf de titelrol overnam van Sean Connery. The Man Who Haunted Himself werd in 1955 onder de titel The Case Of Mr. Pelham eerder verfilmd door Alfred Hitchcock voor het eerste seizoen van Alfred Hitchcock Presents. Die 25 minuten durende aflevering staat op YouTube. zondag 30 juni 2013 Fellini – The Exhibition
Wandelen door het dromenboek van Federico Fellini. Een korte impressie van Fellini – The Exhibition in EYE Amsterdam, te zien tot en met 22 september 2013. vrijdag 28 juni 2013
Underground
donderdag 27 juni 2013 Disconnect (Henry Alex Rubin, 2012) bioscoop (5)
Disconnect trapt in dramaturgische vallen die in 2004 zijn gelegd door het drammerige drama Crash. De hoofdpersonages verrichten allemaal onnodig domme handelingen die uitmonden in een pathetische, in tergend langzame slow motion afgespeelde climax. Aan het slot heeft iedereen een wijze les geleerd en het leven verbeterd, mits ze niet buiten bewustzijn aan een infuus liggen. De acteurs lijken rechtstreeks uit een reclamespot gecast. Van de enige iets minder knappe acteur is het de bedoeling dat we die bij voorbaat niet vertrouwen. Disconnect stipt waardevolle vraagstukken aan en moet daarom niet als artistiek product beoordeeld worden, maar als een educatiefilm en als middel om mensen verstandiger met internet om te laten gaan. Een verplicht rondje langs middelbare scholen kan geen kwaad. Een lichtpuntje in de film is de muziek. Disconnect is na Lore, La Religieuse en Wadjda alweer de vierde film dit jaar met een soundtrack van de Britse componist Max Richter. Hij doet daarbij overigens aan recycling. De meest prominent aanwezige compositie On The Nature Of Daylight werd een paar jaar geleden namelijk al gebruikt in Shutter Island van Martin Scorsese. Sluit de ogen en luister. woensdag 26 juni 2013 For Love’s Sake (Miike Takashi, 2012) Blu-ray (5)
Op een paar uitzonderingen na slaat Miike Takashi de plank de laatste jaren behoorlijk mis, voor zover is te oordelen, want het valt niet mee het oeuvre van de notoire veelfilmer bij te benen. Van wat ik gezien heb maken alleen 13 Assassins (2010) en Hara-kiri: Death Of A Samurai (2011) een bevlogen indruk. Een van Takashi’s leukste films is de doldwaze horrormusical The Happiness Of The Katakuris uit 2001 (zie de trailer). Toen ik hoorde dat For Love’s Sake ook een musical is, keek ik deze maand met extra interesse uit naar de Blu-ray/DVD-uitgave op het Britse label Third Window Films. For Love’s Sake is een East Side Story over een onmogelijke liefde tussen een rijk meisje en een straatschoffie. Waar The Katakuris eindigde met een klei-animatie, maakt deze film een wervelende start in de vorm van manga. In een grappige vroege scène houdt jonge vechtersbaas Makoto Taiga (Satoshi Tsumabuki) dansend en zingend een horde vijandige scholieren van zich af. De ongelikte en ongeleide Makoto heeft een beschermengel. Ze heet Ai Saotome (Emi Takei) en zij is verliefd op hem sinds hij in hun kindertijd een fataal ski-ongeluk wist te voorkomen. Sindsdien doet zij er alles aan om haar redder op het goede pad te brengen en neemt ze voor lief dat hij haar keer op keer teleurstelt met zijn ongeremde gedrag. For Love’s Sake lijkt uit te draaien op een geflipte Japanse versie van Michael Jacksons videoclip bij de single Bad in de lengte van de Eurovisie Songfestivalfinale. Takashi lijkt echter halverwege de film te vergeten dat hij met een musical bezig is. De liedjes verdwijnen op de achtergrond ten gunste van langdurige knokpartijen door middelbare scholieren die, net als in Takashi’s Crows Zero (2007) en Crows II (2009), geen zin hebben voor hun examens te stampen en liever elkaar tot moes slaan. Er zijn geen liedjes meer om de botte actie te verluchtigen. Wat overblijft is Ai’s onvoorwaardelijke liefde voor Makoto, een liefde die steeds meer de vorm begint te krijgen van een mentale aandoening. zondag 23 juni 2013
Only God Forgives
maandag 17 juni 2013 Die Wand (Julian Pölsler, 2012) bioscoop (5)
Die Wand is de eerste film die ik tijdens het kijken in gedachten aan het hermonteren was. Ik zou drastisch hebben ingrepen in de vertelstructuur. De raamvertelling kan volledig het raam uit. Die Wand is een boekverfilming, maar dat zou ik zo min mogelijk laten merken. Het naamloze hoofdpersonage, in de credits vermeld als Frau (Martina Gedeck), babbelt nu het hele verhaal in voice-over aan elkaar, terwijl ze in een afgelegen houten berghuis haar verhaal opschrijft. Ze vertelt wat we al zien en wat we gaan zien. De filmbeelden dienen slechts ter illustratie. Veel beter zou het geweest zijn als Die Wand chronologisch werd verteld, te beginnen vanaf het moment dat de vrouw samen met een bevriend echtpaar en hun hond arriveert bij het buitenhuis in het bos. Op die manier is de kijker net zo verrast wanneer het echtpaar niet terugkeert van hun trip naar het dichtstbijzijnde stadje en de achtergebleven vrouw ontdekt dat het gebied waarin ze verblijft plotseling omringd is door een onzichtbare, ondoordringbare muur. Vergezeld door de hond verkent ze de omgeving en komt ze tot de conclusie dat het onmogelijk is aan haar bovennatuurlijke gevangenschap te ontsnappen. Het feit dat de vrouw haar belevenissen opschrijft, zou in mijn versie van de film niet de motor van het verhaal zijn, maar hooguit een conclusie. Zonder voice-over zou Die Wand een contemplatieve surrealistische film geweest kunnen zijn, waarbij het woord geleidelijk aan geheel uit de film verdwijnt en een kaal verhaal overblijft over eenzaamheid en overleven in een wrede natuur. Die Wand gaat over een geïsoleerd leven in stilte. Het is spijtig dat de makers van Die Wand bang zijn voor die stilte. vrijdag 14 juni 2013
Before Midnight
donderdag 13 juni 2013
The Act Of Killing (Director’s Cut)
woensdag 5 juni 2013
Después de Lucía
maandag 3 juni 2013 Wijsjes Uit Het Oosten #17 (slot)
Van de 17de editie van het minifestival Wijsjes Uit Het Oosten, 26 mei op diverse locaties in Amsterdam-Oost, zijn vorige week op deze site al een paar filmpjes gepost. Het laatste filmpje in de serie is het slotnummer van de creatieve virtuoze bassist Bruno Ferro Xavier da Silva. Maandoverzicht april/mei 2013: hoogte- en dieptepunten film & muziek
|