home
|
Vido Liber
vrijdag 29 maart 2013
Living Apart Together
woensdag 27 maart 2013
Rhino Season
maandag 25 maart 2013
The Loneliest Planet
zaterdag 23 maart 2013 Pieta (Kim Ki-duk, 2013) bioscoop (4)
In de eerste dialoog in Pieta maakt een echtpaar ruzie in een onderbelichte werkplek. De onenigheid betreft de schulden die de man heeft gemaakt bij een louche geldlener. De man kan de schuld alleen nog afbetalen door zich invalide te laten maken door een tussenpersoon (hoofdrolspeler Lee Jung-Jin). De schuldeiser krijgt zijn geld dan terug via de verzekering. Wat de scène in mijn ogen doet falen, naast het luidruchtige en bijna amateuristisch overdreven acteren van beide spelers, is het feit dat ze hun probleem met teveel details toelichten. De twee leggen de situatie op zeer onnatuurlijk wijze uit, niet om elkaar te informeren, maar omdat het bioscooppubliek op de hoogte gesteld moet worden. Een dergelijk krampachtig uitleggerig scenario zou je niet verwachten bij iemand die al 18 films heeft gemaakt. Voordat het thrillerelement en het wraakthema pas goed op gang komen, heeft Kim Ki-duk de kijker op weinig subtiele manier vergast op hysterisch uitgeschreeuwde dialogen en een afmattende aaneenschakeling van zaken waar je liever geen getuige van bent: zelfmoord, vreugdeloze zelfbevlekking, verminking, vuistslagen, bloedvergieten, seksuele intimidatie, dierenmishandeling, gekrijs, getier en incest, en dat allemaal vastgelegd op lelijk harde videobeelden in donkere, krappe en smoezelige vertrekken. De meest extreme scène leverde gisteren in Rialto een aantal weglopers op. Vroegtijdige zaalverlaters heb ik dit jaar nog niet eerder meegemaakt. Ondergetekende achterblijver heeft Pieta braaf tot en met de ondertiteling afgekeken, maar was te murw gebeukt om de betere tweede helft van de film nog te kunnen waarderen. vrijdag 22 maart 2013 Muzikaal intermezzo: The Sound of the Dutch Underground
Bismuth en Space Siren waren twee van de vele bands die gisteren in de Melkweg optraden tijdens een aangenaam afgeladen editie van The Sound of the Dutch Underground, georganiseerd door Subbacultcha. Een nummer uit de noisy set van Wolvon vind je hier. woensdag 20 maart 2013
@Me
dinsdag 19 maart 2013
Paradies: Glaube
maandag 18 maart 2013 Muzikaal intermezzo
Fire! live @ OCCII, zondag 17 maart 2013. V.l.n.r.: Mats Gustafsson, Johan Berthling & Andreas Werliin. vrijdag 15 maart 2013 5 Broken Cameras (Emad Burnat & Guy Davidi, 2011) dvd (8)
In de met een Oscar genomineerde documentaire 5 Broken Cameras volgt Palestijnse Emad Burnat het protest tegen een Israëlische nederzetting die als een sluipend monster zijn dorp nadert. Hij legt het verzet van zijn dorpsgenoten vast tegen het onwetmatig geplaatste hek dat hen van de kolonisten scheidt. Het protest wordt bruut de kop ingedrukt, maar ondanks het traangas, de harde klappen, de gerichte schoten en het vloeidende bloed laten de dorpsbewoners zich niet klein krijgen. Burnat vertelt het verhaal met opvallende kalmte, terwijl hij alle reden heeft zijn stem in woede te verheffen. Zijn vierde zoontje Gibreel, die we in de documentaire zien opgroeien van baby tot kleuter, mag vroeg getuige zijn van het buitenproportionele geweld waar de Palestijnen mee worden geconfronteerd. Een van de kleine schrijnende momenten is als het jochie heel gedwee aan zijn moeder vraagt waarom ze die Israëlische soldaten niet gewoon doodsteken. De Wederopstanding Van Een Klootzak (Guido van Driel, 2013) bioscoop (7)
Het criminele milieu waar De Wederopstanding Van Een Klootzak zich in afspeelt doet veel denken aan het vroege werk van Quentin Tarantino. De bijna-doodervaring is afgekeken van Gaspar Noé. Gelukkig staan tegenover de overduidelijke invloeden genoeg originele eigen vondsten, zoals de afwisselend lugubere en komische variaties op een hand en een handschoen en een belangrijke lange scène die zich volledig in day for night afspeelt. Het nepduister in laatstgenoemde scène zorgt voor een passende dreigende grijze gloed. Het eerste moment van verlichting dat we bij klootzaak Ronnie (Yorick van Wageningen) meemaken, wordt gefilmd met een langzaam stijgend crane shot, startend op straatniveau bij een hotel in Dokkum en eindigend bij het hotelraam op de eerste verdieping waar de herboren crimineel voor het eerst zichtbaar de simpele geneugten van het leven weet te waarderen. Dit soort functionele visuele flair doet uitzien naar een volgende speelfilm van Guido van Driel. dinsdag 12 maart 2013 Babette’s Feast (Gabriel Axel, 1987) Blu-ray (7)
Babette’s Feast is sinds kort opgepoetst en in het juiste beeldformaat beschikbaar op DVD en Blu-ray, (voorlopig?) alleen als Britse import. Ik had de Deense Oscarwinnaar uit 1987 nog niet eerder gezien. De locatie aan de kust, de kostuums en de protestante personages doen heel erg denken aan Carl Theodor Dreyers Ordet (1955). Drie acteurs uit Ordet spelen een rol in Babette’s Feast, Birgitte Federspiel zelfs in een van de hoofdrollen als de oude Martine die samen met haar zus Filippa (Bodil Kjer) de spil vormt in het vrome gehucht. Preben Lerdorff Rye, de acteur die in Ordet de verwarde Johannes speelt, is te zien in een bijrol. De nadrukkelijke voice-over, de landelijke setting en de door vrouwen gerunde gemeenschap moeten van grote invloed zijn geweest op latere Oscarwinnaar Antonia (Marleen Gorris, 1995). De Deense film is de betere van de twee, alleen al vanwege de milde humor in de zorgvuldig opgebouwde, uitgebreide dinerscène. Minpuntje is de rookmelder (of is het een inbraakalarm?) die in een van de flashbacks in beeld voorbijkomt. Die hadden ze in de eerste helft van de 19de eeuw nog niet. maandag 11 maart 2013
Post Tenebras Lux
woensdag 27 februari 2013
American Mary
maandag 25 februari 2013 Een nachtje Oscars kijken
zaterdag 23 februari 2013 Lincoln (Steven Spielberg, 2012) bioscoop (7)
De term collegebankcinema is zeker van toepassing op Lincoln. De collegebanken in zaal 1 van The Movies hebben gebrek aan beenruimte en zijn ongeschikt voor films van twee en een half uur. Het historische epos is nogal aan de verbale kant. Opletten is het devies, want de geschiedenisles bestaat uit rappe dialogen die in de ondertiteling net zo snel voorbijkomen als de beursnoteringen onderaan in beeld bij nieuwszender CNBC. Om niets te missen zit ik meer te lezen dan naar de rest van het scherm te kijken. De vele scènes in het parlement geven Lincoln het aanzien van een rechtbankdrama. Daarbuiten wandelt het titelpersonage als levend monument door het Witte Huis. Daniel Day-Lewis brengt Lincoln imponerend statig tot leven, wijsheden afwisselend met gevatte anekdotes. De staatsman is onderdeel van schilderachtige beeldcomposities en wordt regelmatig met tegenlicht of strategische vanachter vitrage in beeld gebracht, zodat enkel zijn herkenbare contouren en profil zichtbaar zijn. Lincoln is op zulke momenten meer symbool dan mens. De menselijke kant van de president schemert het meest door in zijn rol als familieman, in aanwezigheid van zijn jongste zoontje (Gulliver McGrath), zijn bezorgde vrouw (Sally Field) en zijn oudste zoon (Joseph Gordon-Levitt). Het warm kloppende hart in het verhaal wordt echter gevormd door Thaddeus Stevens (Tommy Lee Jones) voor wie de afschaffing van de slavernij een levenswerk is. De zwaar aangezette norse kop van Jones verluchtigt de overheersende ernst met een vleugje welkome humor. woensdag 20 februari 2013
Karsu: I Hide A Secret
maandag 18 februari 2013
Reality
maandag 11 februari 2013
Flight
woensdag 6 februari 2013
Offline
maandag 4 februari 2013
The Master
zaterdag 2 februari 2013 Maandoverzicht januari 2013
donderdag 31 januari 2013
No
maandag 28 januari 2013
Zero Dark Thirty (Kathryn Bigelow, 2012) bioscoop (7)
Zero Dark Thirty is een kille verfilming van de jacht op public enemy number one Osama bin Laden. De film is net zo zakelijk als de procedures die voorafgaan aan de executie van de terroristenleider. De aanwezigheid van frêle CIA-agente Maya (Jessica Chastain) wekt tijdens de martelingen in de openingsscène de verwachting dat in ieder geval één persoon bij de Amerikaanse autoriteiten nog menselijke gevoelens heeft, maar martelen is standard operating procedure en Maya blijkt net zo'n koude kikker als haar collega's. Ze wordt tien jaar lang gedreven door een obsessie. Het personage wordt gedefinieerd aan de hand van haar werkzaamheden. Buiten dat kader heeft ze geen bestaan. Een foto van een gesneuvelde collega op haar bureau doet vermoeden dat er een mens in Maya schuilgaat, maar die menselijkheid is zit diep verborgen. Omdat de afloop van haar intensieve zoektocht bekend is, wordt de film nooit spannend. We worden slechts een paar keer opgeschrikt door een hevige explosie. Het enige bewonderenswaardige aan de film is de gestaalde perfectie waarmee regisseur Kathryn Bigelow de geschiedenis naar haar hand weet te zetten. De bestorming van Bin Ladens schuiladres is minutieus gereconstrueerd. Maya staat tijdens de climax buiten beeld aan de zijlijn. Mannen in camouflagepakken, de allerlaatste technische snufjes en dodelijke munitie klaren de klus. De vrouw mag aan het slot nog een paar tranen plengen, maar dat zijn krokodillentranen. Opvallende omissie: in de film vraagt niemand zich af wat te doen wanneer Bin Laden is gevonden. Zijn executie heeft blijkbaar nooit ter discussie gestaan.
zaterdag 26 januari 2013 3 (Tres) (Pablo Stoll, 2012) bioscoop (5)
Kijken naar 3 (Tres) heeft veel weg van een verblijf in de wachtruimte van een stadsdeelkantoor op een rustige dag. Ruim twee uur lang zit ik tegenover drie andere bezoekers: dochter, moeder en vader. Ze zijn elk een lege stoel van elkaar verwijderd. Van onderlinge communicatie is nauwelijks sprake. De dochter is druk doende met haar mobiele telefoon. Ze kijkt alleen nieuwsgierig op wanneer mannelijke leeftijdsgenoten passeren. Moeder verlaat regelmatig haar stoel voor korte strekoefeningen. Bij de koffieautomaat heeft ze een aangename conversatie met een iets jongere man. Vader probeert niet te laten merken dat hij een beetje bezorgd is over dat gesprek. Gefrustreerd schopt hij tegen een krantenprop. Een paar keer haalt hij een snack voor de anderen, maar niemand tast toe. Veel meer gebeurt er niet tegenover me, tot tegen het einde van de twee lange wachturen de drie voor het eerst naast elkaar zitten zonder dat een lege stoel hen van elkaar scheidt. Is er sprake van toenadering? Een onverwachts gezamenlijk dansje doet vermoeden van wel, maar dan nemen dochter, moeder en vader weer plaats en is de afstand tussen de drie vergroot tot twee lege stoelen. Tegen sluitingstijd verdwijnt het trio voorgoed uit mijn leven. Twee uren kunnen soms heel lang duren. Had ik maar een boek meegenomen. woensdag 23 januari 2013
Compliance (Craig Zobel, 2012) dvd
maandag 21 januari 2013 Django Unchained (Quentin Tarantino, 2012) bioscoop (8)
Django Unchained is Tarantino's eerbetoon aan zijn favoriete spaghettiwesterns en in het bijzonder de revolverheld Django. In een nachtelijke dialoog tussen Django (Jamie Foxx) en zijn bevrijder Dr. King Schultz (Christoph Waltz) vergelijkt Schultz de voormalige slaaf met prins Siegfried die zich een weg door hellevuur moet banen om zijn geliefde Brünhild van een berg te bevrijden. De prins is een personage uit een Noorse sage en onder meer de held in Fritz Langs filmepos Die Nibelungen (1924). Voor zover ik kan overzien komt de vuurberg in geen van beide versies voor. Schultz laat gemakshalve achterwege dat het uiteindelijk slecht afloopt met Siegfried. Het verdraaien van feiten is aan Tarantino toevertrouwd. De verwijzing naar de sage heeft twee redenen. Allereerst is het verhaal voor Django een extra inspiratie om zijn eigen Broomhilda (Kerry Washington) uit handen van sadistische landeigenaar Calvin Candie (Leonardo DiCaprio) te redden. De sage vult de plot aan. De tweede reden is meer ambitieus. Volgens Tarantino is het filmpersonage Django ook een mythologische held. En waarom ook niet. The Impossible (Juan Antonio Bayona, 2012) bioscoop (7)
De tsunami in het begin van The Impossible is een angstaanjagend realistisch ogende reconstructie van de ramp in Azië december 2004. Na de vernietigende golven volgt de film gewonde moeder Maria (Naomi Watts) en haar oudste zoonje Lucas (Tom Holland) in hun zoektocht naar echtgenoot Henry (Ewan McGregor) en de andere twee zoontjes. De filmtitel verklapt iets teveel over de mogelijke afloop. The Impossible is het sterkst zonder de muziek van Fernando Velázquez. Als hij zijn strijkers inzet probeert de film het soort brok in de keel te kweken dat enkel operatief verwijderd kan worden. donderdag 17 januari 2013
Wrong
dinsdag 15 januari 2013
Like Someone In Love
vrijdag 11 januari 2013
When Horror Came To Shochiku
maandag 7 januari 2013
Paradies: Liebe
donderdag 3 januari 2013
Lonesome
|