Vido Liber

Het beste in de bioscoop

La Jaula De Oro (Diego Quemada-Díez, 2013)

La Jaula De Oro geeft een aangrijpend beeld van de gevaren waar vogelvrije gelukszoekers mee worden geconfronteerd onderweg van Guatemala naar Los Angeles. Tiener Sara (Karen Martínez) knipt haar lange haren af en verkleedt zich als jongen om samen met haar vrienden Juan (Brandon López) en Samuel (Carlos Chajon) de risicovolle reis te ondernemen van hun sloppenwijk naar een betere toekomst in het beloofde land. Als meisje is ze kwetsbaar in een gebied dat wordt beheerst door gewapende bendes. Onderweg sluit de jonge Indiaan Chauk (Rodolfo Domínguez) zich bij de vrienden aan. Chauk spreekt geen woord Spaans, maar dat staat een groeiende vriendschappelijke band met Sara niet in de weg, tot grote frustratie van Juan. Opspelende jongenshormonen zetten de onderlinge verhoudingen op scherp en vormen een bedreiging voor vriendschap en loyaliteit. De onderlinge strubbelingen maken de tieners minder scherp en alert in een vijandige omgeving waar ze voor dilemma’s komen te staan die je volwassenen al niet toewenst. La Jaula De Oro is schokkend zonder dat geweld expliciet getoond hoeft te worden.

• The Grand Budapest Hotel (Wes Anderson, 2014)
• Les Salauds (Claire Denis, 2013)
• Tom À La Ferme (Xavier Dolan, 2013)
• The Missing Picture (Rithy Panh, 2013)
• Ida (Pawel Pawlikowski, 2013)
• Suzanne (Katell Quillévéré, 2013)
• Metro Manila (Sean Ellis, 2013)

Ain’t Them Bodies Saints (David Lowery, 2013)

Ain’t Them Bodies Saints zat vier weken in Amsterdam verborgen in zaaltje 4 van Pathé City. Rechts van het scherm scheen permanent een fel nooduitgangsbordje zodat een vijfde van alle donkere scènes aan het zicht onttrokken bleef. De van zichzelf al donkere filmkopie had een te lage resolutie om de film op het grote doek goed tot zijn recht te laten komen. Ain’t Them Bodies Saints had beter verdiend.

Het ingetogen misdaaddrama begint als een film zoals Terrence Malick ze maakt, met een jong echtpaar op het platteland in de gouden gloed van een ondergaande zon. Het licht straalt vlak voor een kus tussen hun lippen door. De idylle van Ruth (Rooney Mara) en Bob (Casey Affleck) is van korte duur, want een paar scènes later mislukt hun roofoverval en verwondt Ruth met een pistoolschot agent Patrick Wheeler (Ben Foster). Bob neemt alle schuld op zich en gaat voor lange tijd de gevangenis in. Hij mist daardoor de geboorte van zijn dochter. Bob is geen psychopaat zoals Kit (Martin Sheen) in Badlands (Malick, 1973) en Ruth is geen naïef meisje zoals Holly (Sissy Spacek) in dezelfde film. Er zit wel een Kit in Bob verborgen. Hij vormt in opgesloten toestand een romantisch fantasiebeeld over een mogelijke toekomst met Ruth, terwijl zij onder invloed van de bezorgde Wheeler en de bescherming van buurman Skerritt (Keith Carradine) juist een realistisch beeld begint te vormen van de gevaren die een hereniging met zich meebrengen. Haar groeiende bewustwording van het mogelijke onheil wordt urgenter op het moment dat Bob weet te ontsnappen en tegen beter weten in terugkeert naar het dorp in Texas.

Het gevaar waart als een onbestemd gevoel door de film heen. Alledaagse gesprekken krijgen door mise-en-scène en het acteren een grimmig karakter, goed voelbaar bij het bezoek van drie huurmoordenaars onder leiding van Bear (Charles Baker uit Breaking Bad) aan het schaduwrijke winkeltje van Skerritt. Op papier is de dialoog tussen Bear en Skerritt volledig onschuldig, maar de halve duisternis waarin de scène zich afspeelt, het tegenlicht achter de kwaadwillende schimmen, de achterdocht van de oude man en de lange pauzes tussen de zinnen van de huurmoordenaar bouwen de spanning op listige wijze op. Meer dan van de plot moet de film het van dit soort onderhuidse momenten hebben.

• Feuchtgebiete (David Wnendt, 2013)
• Spies & Glistrup (Christoffer Boe, 2013)
• Run & Jump (Steph Green, 2013)

That Sinking Feeling

• Fireworks Wednesday (Asghar Farhadi, 2006)
• Transport From Paradise (Transport Z Ráje) (Zbynek Brynych, 1962)
• A Story Of Yonosuke (Shûichi Okita, 2013)
• Wake In Fright (Ted Kotcheff, 1971)
• That Sinking Feeling (Bill Forsyth, 1979)
• Hands Over The City (Le Mani Sulla Città) (Francesco Rosi, 1963)
• Mister John (Regie: Joe Lawlor & Christine Molloy, 2013)

• The Ex Festival in Paradiso (1 maart 2014)
• Ashley Paul tijdens het SOTU Festival in OCCII (18 april 2014)
• Zea en King Ayisoba live in de OCCII (28 maart 2014)

Album van de maand: Downliners Sekt ‘Silent Ascent’

Bestaat er een navigatiesysteem waarbij automatisch passende muziek bij een locatie wordt gekozen en afgespeeld terwijl je er in een auto doorheen rijdt? Dan zou ik dit album van Downliners Sekt kiezen ter begeleiding van een nachtelijke rit door straten in een uitgestorven verre buitenwijk van een grote stad waar de meeste panden zijn dichtgetimmerd, daken van theaters zijn ingestort, autowrakken roesten in parkeergarages en vrijwel alle straatlampen defect zijn. Downliners Sekt zou goed gepast hebben bij de scènes in Only Lovers Left Alive (2013) waarin vampiers Adam en Eve door de afbraakwijken van Detroit rijden. Silent Ascent klinkt als een tocht door een spookstad.

• Carla Bozulich ‘Boy’
• Ekoplekz ‘Unfidelity’
• Hauschka ‘Abandoned City’
• Marsen Jules ‘Beautyfear’
• Maggie Brown ‘Maggie Brown’
• Millie & Andrea ‘Drop the Vowels’
• Nothing ‘Guilty Of Everything’
• Sunn O))) & Ulver ?‘Terrestrials’