De Wederopstading Van Een Klootzak (Guido van Driel, 2013)
Tegenvallers in de bios
Promised Land (Gus Van Sant, 2012) (5) Promised Land begint als een aardige film over twee werknemers van een multinational die bij boeren grond proberen te kopen om zo de weg vrij te maken voor lucratieve boorproeven. Ze verkopen hun gladde praatje met ingestudeerde meelevendheid. De goeiige Matt Damon en de subtiel grappige Frances McDormand maken het lastig geen sympathie voor hun project te hebben. Toch stuiten ze op verzet bij een deel van de boeren. De tegenpartij krijgt steun van een solistisch opererende jonge milieuactivist Duncan (John Krasinski). Die Duncan blijkt helaas een ongeloofwaardige wandelende scriptwending die aan het slot de film aan diggelen doet vallen.
La Cinquième Saison (Peter Brosens & Jessica Woodworth, 2012) (5) Khadak (2006) maakte indertijd veel indruk. De laatste act van vervolgfilm Altiplano (2009) viel tegen vanwege de overdaad aan visueel en muzikaal bombast. Ook La Cinquième Saison, het laatste deel van de trilogie, is geen onverdeeld succes. De hang van Peter Brosens en Jessica Woodworth naar exotisme doet geforceerd aan in de Belgische Ardennen. Het dierlijk geschreeuw van de dorpsbewoners richting de hemel komt potsierlijk over. Bewust of onbewust koppelt het regisserende duo hoogdravende symboliek aan horrorconventies die voor genreconnaisseurs gesneden koek zijn en als clichés ervaren kunnen worden. Liefhebbers van The Wicker Man (Robin Hardy, 1973) zien de vlammen al van verre aankomen.
Silver Lining Playbook (David O. Russell, 2012) (5)
Jennifer Lawrence steelt elke scène als de energieke Tiffany, terwijl de rest van de cast een wedstrijdje doet in wie het idiootst overkomt, het liefst zo hard mogelijk schreeuwend. Komiek Chris Tucker denkt dat hij in een film van Marlon Wayans zit. Over het voorspelbare einde zal ik het maar niet hebben.
This Is Not A Film (Jafar Panahi & Mojtaba Mirtahmasb, 2011)
McCullin (David & Jacqui Morris, 2012)
The Woodsman & The Rain (Shûichi Okita, 2011)
Antiviral (Brandon Cronenberg, 2012)
Het slechtste in de thuisbioscoop
Zebraman 2: Attack on Zebra City (Miike Takashi, 2010) dvd(4)
Vroeger was het bijzonder als Miike Takashi over-the-top ging. Tegenwoordig leiden de meeste van zijn actiefilms aan koude drukte, een uitzondering als 13 Assassins daargelaten. De protagonist in de eerste film over Zebraman (2004) was een onhandige leraar als innemende antiheld. Daar blijft in deel 2 niets meer van over, ondanks het feit dat de hoofdrol gespeeld wordt door dezelfde acteur. Hij heeft zijn bril afgedaan, een grijs kapsel gekregen, is niet langer meer een docent en ontwaakt in een toekomstig Tokio. De stad wordt bestuurd door een krankzinnige dictator die een belachelijke regel heeft bedacht waarbij tijdens sommige uren wettelijk wetteloosheid mag heersen. Zijn troonsopvolger is de verveelde, zingende Zebra Queen (Riisa Naka). Zij voert meerdere liedjes uit, wat in combinatie met het futuristische decor en de computergestuurde speciale effecten deel 2 de aanblik geeft van een uit de hand gelopen videoclip met veel te veel bijrollen en figuranten.