home
filmarchief
vido?
archief
email
|
|
Vido's FilmZine
-een paar keer doordeweeks een film-
(arthouse, classics, cult, Hollywood)
Jaarlijstje 2009
week 51
vrijdag 24 december 2010
Jaaroverzicht 2010 (3)
De beste films in de Nederlandse bioscoop in 2010 + Top 10 documentaires
Lees verder
donderdag 23 december 2010
Jaaroverzicht 2010 (2):
de slechtste films in de Nederlandse bioscopen
Lees verder
woensdag 22 december 2010
Jaaroverzicht 2010 (1):
de beste dvd-uitgaven in 2010
Lees verder
dinsdag 21 december 2010
Ossos (Pedro Costa, 1997) dvd
In Vanda’s Room (No Quarto Da Vanda) (Pedro Costa, 2000) dvd
Colossal Youth (Juventude Em Marcha) (Pedro Costa, 2006) dvd
Lees verder
week 50
vrijdag 17 december 2010
Mother and Child
Regie: Rodrigo García
Jaar van uitgave: 2009
bioscoop
Lees verder
woensdag 15 december 2010
Die Brücke
Regie: Bernhard Wicki
Jaar van uitgave: 1959
dvd
Lees verder
dinsdag 14 december 2010
Les Herbes Folles (Wild Grass)
Regie: Alain Resnais
Jaar van uitgave: 2009
dvd
Lees verder
De Eenzaamheid Van De Priemgetallen (La Solitudine Dei Numeri Primi) (Saverio Costanzo, 2010) bioscoop (8)
Regisseur Saverio Constanzo verklapt in interviews uit wiens werk hij citeert in De Eenzaamheid Van De Priemgetallen: onder meer van Dario Argento (Susperia, Inferno en muziek van Goblin en Ennio Morricone, ook te horen in de trailer), Brian De Palma (Carrie) en de experimentele filmer Kenneth Anger. Zijn voorliefde voor David Lynch komt tot uiting in de casting van Isabella Rossellini. De cinefiele citaatspotters hoeven dus eigenlijk zelf niet meer te raden en te puzzelen. Laat ik desondanks toch licht werpen op de overheersende invloed van Anger en in het bijzonder zijn Rabbit’s Moon. Het artificiële sprookjesbos in die korte zwijgende film (gedraaid in 1950) lijkt het decor van het schooltoneelstuk waarmee De Eenzaamheid Van De Priemgetallen opent (in beide gevallen trekt ook iemand een toneelzwaard). Het bos keert terug in het verwarde brein van hoofdpersonage Alice (een fabuleuze Alba Rohrwacher) wanneer ze zich thuis in de gang tussen boomtakken waant en letterlijk terugwandelt naar het verleden. Zoals te zien in de foto’s hierboven is de kleine Mattia voor een verjaardagsfeest van een klasgenootje verkleed als de Pierrotclown in Rabbit’s Moon. Vanaf de scène met de volwassen Alice en Mattia (Luca Marinelli) ’s avonds in een auto op weg naar het bruiloftsfeest van een oude klasgenoot, oogt de rest van de film als een droom die lijkt ontsproten uit het brein van Anger. Op de autoradio wordt de droom ingeluid door een liedje dat doet denken aan een van de popliedjes op de soundtrack van Rabbit’s Moon (ik meen me te herinneren dat het gaat om Oh, What A Night van The Dells, maar kan dat via internet (nog) niet achterhalen). De droom zou een vlucht uit de werkelijkheid kunnen zijn voor de twee dolende zielen. Voor Alice en Mattia is het echter een plek om de weg kwijt te raken en elkaar te verliezen.
week 49
vrijdag 10 december 2010
De Eetclub
Regie: Robert Jan Westdijk
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
donderdag 9 december 2010
Scott Pilgrim vs. The World (Edgar Wright, 2010) bioscoop
Catfish (Henry Joost & Ariel Schulman, 2010) bioscoop
Lees verder
woensdag 8 december 2010
The Kids Are All Right (Lisa Cholodenko, 2010) bioscoop
Unstoppable (Tony Scott, 2010) bioscoop
Lees verder
dinsdag 7 december 2010
Morgiana (Juraj Herz, 1972) dvd (7)
De negentiende-eeuwse wereld van de in gotische kledij gestoken zussen Klára en Viktoria (beide vertolkt door Iva Janžurová) maakt een droomachtige indruk. De basis van het nachtmerriegevoel ligt bij de bron: de roman Jessie & Morgiana van de door Edgar Allan Poe geïnspireerde auteur Aleksandr Grin. We zien de handelingen van de zussen vaak door ogen van Perzische kat Morgiana, gefilmd door een extreem vervormende vissenooglens. Het dier slaat gade hoe de zwart geklede, jaloerse Viktoria in het glas water van haar in witte gewaden gehulde zus traag werkend gif druppelt. De hallucinaties van Klára zijn felgekleurd. Ze valt bijna flauw bij het zien van oranje sinaasappels. Soms lopen blauw en rood door elkaar als een ouderwetse driedimensionale film. De droomkwaliteit van de film is het sterkst door het ontbreken van geluiden in de soundtrack. Naast dialogen en muziek zijn enkel basisgeluiden te horen, zoals de hamer tegen een muur, een dichtklappende deur, opwaaiend papier en het gelach van de jonge huishoudsters bij de waterkraan op de binnenplaats. Wat onhoorbaar blijft, is het fluisteren van de wind, voetstappen over keien, kattengetrippel over de stenen vloer, fluitende vogels en het geruis van boomtakken. Morgiana kent vele vertrekken, vele gangpaden en vele kamers, maar heeft noch ambience noch room tone.
Janine (Paul Cohen, 2010) bioscoop (8)
Een week na Des Hommes Et Des Dieux (zie 2 december hieronder) is de kachel in De Uitkijk nog steeds defect. Bibberend pakken we maar weer een grijze deken van de stapel achterin, geluk als we hebben dat het ditmaal buiten slechts een paar graden boven het vriespunt is. Vlak voor aanvang van de documentaire Janine hoor ik vanuit de bar opgewonden kinderstemmen. Een jochie van een jaar of vier rent het zaaltje in en wil op de voorste rij gaan zitten. Zijn twee jaar oudere zusje dirigeert hem naar achteren. Pa neemt plaats in de stoel achter die van mij en de koters gaan naast hem zitten. Dit is niet echt een kinderfilm, richt ik me voorzichtig tot de man, me nog die ene keer herinnerend eerder dit jaar toen een huilende baby herhaaldelijk door zijn moeder tot stilte werd gewiegd aan het gangpad ter hoogte van de tweede rij in Tuschinski 2. Mijn angst voor opnieuw een bij voorbaat verstoorde voorstelling blijkt voorbarig. Het met de open mond kauwende jochie is binnen vijf minuten door zijn chips heen, fluistert slechts een paar keer omdat hij de ondertiteling niet kan lezen en vraagt pas tien minuten voor het einde wanneer de film over vioolwonder Janine Jansen is afgelopen. Als de aftiteling voorbij is, liggen het broertje en het zusje, met de duim in de mond en de voorhoofdjes tegen elkaar, in halfslaap onderuit in hun bioscoopstoelen, als doodvermoeide kindertjes achter in een auto, ’s avonds laat na een lange rit van een ver vakantieoord naar huis. Wat ik al zei: niet echt een kinderfilm.
week 48
vrijdag 3 december 2010
Buried (Rodrigo Cortés, 2010) bioscoop (7)
Fritz Lang (1890-1976) was geen fan van Cinemascope en noemde dit formaat enkel geschikt voor het filmen van slangen en begrafenissen. De Duitse regisseur zal niet vermoed hebben dat in het laatstgenoemde geval het brede beeld ook geschikt is voor binnenin de grafkist. Ondanks beeldratio 2:35.1, vaak effectief gebruikt voor weidse landschappen, blijft het in Buried 90 minuten lang zeer benauwd in aanwezigheid van de levend begraven Paul Conroy (Ryan Reynolds). De vrachtwagenchauffeur ligt in een houten kist, bedolven onder Iraakse grond. Hij heeft slechts een mobiele telefoon om met de buitenwereld te communiceren. Hoe benauwd Paul het heeft, blijkt onder meer uit een lang, ononderbroken shot waarbij de camera binnen de grafkist 360 graden om de chauffeur heen draait. Deze camerabeweging geeft het paradoxale gevoel dat we dwars door de houten planken heenkijken, terwijl het omringende hout toch echt alle kans op een uitweg onmogelijk maakt.
donderdag 2 december 2010
Des Hommes Et Des Dieux (Xavier Beauvois, 2010) bioscoop (9)
Afgelopen zondag was de kachel stuk in bioscoop De Uitkijk aan de Amsterdamse Prinsengracht. Als je op tijd binnenkwam, kon je bij de ingang een deken pakken om de benen warm te houden. De kou paste uitstekend bij het heuvellandschap van Algerije in Des Hommes Et Des Dieux. Het vredige leven van de monniken in hun bescheiden abdij, heel beheerst verbeeld in de openingsfase van de film, wordt bedreigd door het naderende fundamentalisme. Overste Christian (Lambert Wilson) probeert weerwoord te geven, maar zijn kennis van de Koran is geen garantie dat hij en zijn mannen ongemoeid gelaten zullen worden door de gewapende baardmannen. In het slotgedeelte, tijdens een laatste avonddronk, komt de camera steeds dichter bij de gezichten van de acht monniken. De zwijgende close-ups vertonen overeenkomst met de markante monnikskoppen in La Passion De Jeanne d'Arc van Carl Theodor Dreyer uit 1928. In dat zwijgende meesterwerk bepalen de monniken het lot van een ander, terwijl de acht mannen in Des Hommes Et Des Dieux hun eigen lot overdenken en daar vrede mee lijken te hebben.
woensdag 1 december 2010
Blood River
Regie: Adam Mason
Jaar van uitgave: 2009
dvd
Lees verder
week 47
woensdag 24 november 2010
The Housemaid (Im Sang-soo, 2010) bioscoop
The Maid (Sebastián Silva, 2009) dvd
Lees verder
week 46
vrijdag 19 november 2010
Oil City Confidential (Julien Temple, 2009) dvd (8)
Na The Great Rock 'n' Roll Swindle (1980), The Filth And The Fury (2000), Glastonbury (2006) en Joe Strummer: The Future Is Unwritten (2007) geeft Julien Temple met Oil City Confidential opnieuw een eigengereide popgeschiedenisles. De regisseur monteert zoals gebruikelijk historische journaalbeelden en speelfilmfragmenten (veel Britse heist movies ditmaal) tussen de praten hoofden van levende en overleden bandleden door. Ditmaal portretteert hij de pubrockers van Dr. Feelgood, een band afkomstig van het troosteloos ogende Canvey Island, Essex en een van de inspiratiebronnen van de punkbeweging. Het droge gitaargeluid van de plectrumloze gitarist Wilko Johnson vond ook zijn weerklank in de new wave, tot in Amerika aan toe, waar Dr. Feelgood ooit een Amerikaanse tournee deed met onder meer een optreden in New York en de Ramones als voorprogramma. De hypnotiserende Raspoetin-ogen van Johnson en zijn manische bewegingen maken de ruige rhythm´n blues op het podium extra enerverend. Als een ding duidelijk wordt, is dat je Dr. Feelgood vooral live gezien moet hebben.
Tetro (Francis Ford Coppola, 2009) dvd (7)
Tetro is nog steeds niet de klassieke Coppola zoals we kennen van The Conversation, The Godfather en Apocalypse Now, maar gelukkig niet zo archaïsch en barok als voorganger Youth Without Youth. Het relaas over de getroebleerde broederschap moet het niet hebben van de verrassend bedoelde ontknoping, maar meer van de zwart-witfotografie van Mihai Malaimare Jr., de altijd ontstemd uit zijn ogen kijkende Vincent Gallo en de couleur locale van de oude wijk La Boca in Buenos Aires.
Die Fremde (Feo Aladag, 2010) dvd (5)
Die Fremde draait volledig rondom actrice Sibel Kekilli, bekend van Gegen Die Wand (2004). Haar enorme emotionele overgave houdt de kijker bij de les. De film neigt in de slotfase helaas teveel naar het soort melodrama dat het politiek correcte Crash (Paul Haggis, 2004) zo onuitstaanbaar maakt, inclusief opgeblazen pathetiek, aanzwellende score en slow motion. Een dergelijk aanpak levert onherroepelijk strafpunten op.
donderdag 18 november 2010
Another Year (Mike Leigh, 2010) bioscoop (8)
De Nederlandse ondertitelaar van Another Year is ijverig bezig geweest. Zo wordt voor aanvang van een gesprek over Hull en Derby verduidelijkt dat de dialoog over voetbal gaat. Geen slechte service. De fanatieke vertaler gaat echter soms wat te ver in zijn ijver. De film bestaat uit vier delen, onderverdeeld in de vier jaargetijden. Elk jaargetijde wordt getoond met witte letters op een zwarte achtergrond. Voor sommige mensen zal het prettig zijn dat Spring en Autumn worden vertaald in Lente en Herfst. De meerderheid van de toeschouwers zal echter heus wel weten dat Summer staart voor Zomer. Helemaal bont maakt de vertaler het bij het laatste deel. Boven het Engelse woord Winter staat geheel ten overvloede het Nederlandse woord Winter. Dit is geen kwestie meer van overijverigheid. Hier haalt een vertaler het onderste uit de kan, omdat hij per woord betaald wordt. (…) Ik kon er eigenlijk wel om lachen.
week 45
vrijdag 12 november 2010
Egg (Yumurta) (Semih Kaplanoglu, 2007) bioscoop
Milk (Süt) (Semih Kaplanoglu, 2008) bioscoop
Honey (Bal) (Semih Kaplanoglu, 2010) bioscoop
Lees verder
woensdag 10 november 2010
Amer
Regie: Hélène Cattet & Bruno Forzani
Jaar van uitgave: 2009
bioscoop
Lees verder
week 44
vrijdag 5 november 2010
Rampage
Regie: Uwe Boll
Jaar van uitgave: 2009
dvd
Lees verder
Hierro (Gabe Ibáñez, 2009) dvd (4)
Het troosteloze, kale landschap van het vulkaaneiland waar de Spaanse thriller Hierro naar is vernoemd, is een passend decor voor de gemoedstoestand van moeder Maria (Elena Anaya). Ze is haar zoontje Diego kwijtgeraakt tijdens de overtocht met de veerboot en stroopt dagenlang wanhopig en flink in de war de kust van het eiland af. We beleven de zoektocht vanuit Maria’s verknipte geest en mogen vroeg in het verhaal veronderstellen dat haar onbetrouwbare perspectief de werkelijkheid danig vervormt. De mooie plaatjes ten spijt, had mijn interesse in een eventuele verrassende ontknoping na tien minuten plaats gemaakt voor onverschilligheid. Maria’s irrationele gedrag is begrijpelijk, maar helaas ook heel irritant. Alle mogelijke suspense wordt door haar grillen in de kiem gesmoord, hoe het orkest en koor van Kiev de spanning ook proberen te reanimeren met een irritante suggestieve filmscore. Nog irritanter dan de opdringerige soundtrack en de halfslachtige schrikeffecten, is de scène, ergens halverwege de film, waarin Maria haar zoontje zeer nabij op het strand denkt te zien spelen in het zand. In plaats van zich over het jochie te ontfermen, rekt ze het verhaal op door flauw te vallen. Heel flauw.
donderdag 4 november 2010
City Of Life And Death (a.k.a. Nanjing! Nanjing!)
Regie: Chuan Lu
Jaar van uitgave: 2009
dvd
Lees verder
Brooklyn’s Finest (Antoine Fuqua, 2009) dvd (7)
Nederlandse uitgevers van dvd’s hebben er een handje van films uit te brengen zonder enig respect te tonen voor het originele beeldratio. Ik koop meer Britse en Amerikaanse uitgaven dan Nederlandse en weet dus niet hoe vaak het voorkomt dat een film in formaat 1.78:1 of 1.85:1 wordt uitgebracht in plaats van de originele 2.35:1 of 2.40:1. In ieder geval de Nederlandse edities van onder anderen Memento (Nolan, 2000), The Company (Altman, 2003), The Aviator (Scorsese, 2004) en Happy-Go-Lucky (Leigh, 2008) zijn op die manier verminkt, waarschijnlijk zonder medeweten van de makers. Hard Eight (Paul Thomas Anderson, 1996) is in Nederland zelfs enkel full screen te verkrijgen (Just avoid the Dutch release, waarschuwt dvdcompare.net nadrukkelijk). Een director of photography (Patrick Murguia in het geval van Brooklyn’s Finest) kiest niet voor niets voor een beeldverhouding dat ik voor het gemak maar Cinemascope zal noemen. Welk recht heeft de dienstdoende nitwit van Dutch Filmworks om het door Murguia met zorg uitgebalanceerde kader teniet te doen? Onwetendheid? Domheid? Arrogantie? De aanpassing van het beeldformaat getuigt in ieder geval niet voor liefde voor cinema. Dan had ik de film toch maar eerder dit jaar op het grote doek moeten gaan zien, ondanks de verkeerde zaal, het verkeerde tijdstip en dientengevolge de kans op de aanwezigheid van hoorbaar verveelde fans van Wesley Snipes.
woensdag 3 november 2010
Paranormal Activity 2 (Tod Williams, 2010) bioscoop (4)
Eerder abnormaal dan paranormaal is het gegeven dat de bewoners van de spookwoning in Paranormal Activity 2 nooit een gezellig muziekje opzetten. In plaats daarvan ontbijten, koken, lezen, converseren en stoffen ze thuis in doodse stilte. Geen wonder dat je dan gevoelig wordt voor onheilspellende geluidjes elders in huis. Naar televisie kijken doen de personages (vader, moeder, dochter, peuter) overigens het liefst slapend. Ook vreemd is de voorkeur van het spook (eigenlijk een demon, volgens de webwijze oudste dochter) om wel de werking van een televisie en een apparaat in het zwembad te verstoren, maar niet van de zes bewakingscamera’s die strategisch in het huis staan opgesteld. Na het eerste deel uit 2007 is Paranormal Activity 2 in vele opzichten een anticlimax. In de eerste film zat het grote schrikeffect in de laatste scène, terwijl de schok in deel 2 net over de helft overdag in de keuken plaatsvindt, ergens tussen het ontbijt en het stoffen in.
Elle S’Appelait Sarah (Haar Naam Was Sarah)
Regie: Gilles Paquet-Brenner
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
week 43
donderdag 28 oktober 2010
The Killer Inside Me (Michael Winterbottom, 2010) bioscoop (8)
Série Noire (Alain Corneau, 1979) dvd (6)
Twee psychopathische creaties uit de pen van de zelfdestructieve misdaadschrijver Jim Thompson (1906-1977). Casey Affleck versus Patrick Dewaere. Bij Affleck, in de rol van hulpsheriff Lou Ford in The Killer Inside Me, broeit de waanzin vanbinnen en komt het geweld in kortstondige erupties aan de oppervlakte. De drukke Dewaere is als louche colporteur Franck in Série Noire constant op het kookpunt en vanaf het eerste filmframe verdacht. Franck is een impulsieve dommekracht, volledig het spoor bijster na een ontmoeting met de zwijgzame, minderjarige, door haar tante uitgebuite Mona (Marie Trintignant), een jeune fille fatale. De enige remedie die hij kan bedenken om zichzelf in bedwang te houden, is door met zijn voorhoofd tegen voorkap van de auto te hameren. Het enige moment van zelfreflectie is als hij in de spiegel kijkt, het verplichte decorstuk in een noir. Lou Ford is intelligenter dan hij doet voorkomen. Thuis in zijn goedgevulde boekenkast staat naast de Bijbel een lijvige studie van Freud. De belezen sheriff kan zijn waanzin in dat boek aanwijzen en kent de omschrijving waarschijnlijk uit zijn hoofd. Die zelfkennis maakt hem tot een tragischer figuur.
week 42
vrijdag 22 oktober 2010
Honey (Bal) (Semih Kaplanoglu, 2010) bioscoop (9)
Kleine Yusuf (Bora Altas) is zo onder de indruk van zijn vader (Erdal Besikçioglu), een imker met een woud als werkterrein, dat hij buiten diens aanwezigheid niet uit zijn woorden kan komen. Tijdens de verplichte vrijwillige voorleesbeurt in de klas levert zijn gestotter zoveel hoon op bij zijn klasgenootjes dat hij er liever het zwijgen toe doet. In aanwezigheid van zijn vader fluistert Yusuf, zodat niemand anders hem kan horen. Hij praat verder met niemand en blijft gedurende de schoolpauze in zijn eentje binnen. Ook zijn moeder weet het zwijgen niet te verbreken. Toch zal Yusuf ooit onder de schaduw van zijn liefhebbende vader uit moeten komen en zelfstandig morele keuzen moeten maken. Als vader na een paar dagen nog steeds niet is teruggekeerd van het werk, laat moeder haar zoontje een dag achter bij oma. Die neemt hem ’s avonds mee naar een religieuze bijeenkomst van de vrouwen in het dorp. Hij hoort daar het verhaal over Mohammed en Gabriël bij de hemelpoort. De profeet en de engel ontmoeten de aartsvaders van de wereldgeschiedenis, tot aan Adam toe. Het is geen toeval dat Yusuf eigen vader Yakup (Jacob) heet. Omgeven door eeuwenoude bomen (symbool voor de wortels van het bestaan en verraderlijk voor klimmers), en vastgelegd door een onthaaste camera, krijgt het eenvoudige, landelijke leven in Honey Bijbelse proporties.
Un Homme Qui Crie (Mahamat-Saleh Haroun, 2010) bioscoop (8)
Net als in Honey zijn ook de vader en de zoon in Un Homme Qui Crie te beschouwen als archetypen. Ze zijn Vader en Zoon. De vader (Youssouf Djaoro) heet Adam - de naam van zoon Abdel (Diouc Koma) kan eenvoudig verbasterd worden tot Abel. Naast religieuze referenties bevat de film verwijzingen naar de filmgeschiedenis. In de Filmkrant van oktober vertelt regisseur Mahamat-Saleh Haroun beïnvloed te zijn door de zwijgende film. Un Homme Qui Crie verwijst naar Der Letzte Mann (a.k.a. The Last Laugh). In die bijzondere, vrijwel zonder tussentitels vertelde klassieker van F.W. Murnau uit 1924 wordt een hotelportier (Emil Janningsen speelt hem als een trotse generaal) wegens zijn leeftijd verplaatst naar de handdoeken in het herentoilet. Hij moet zijn geliefde uniform inleveren. Voor de portier betekent het verlies van het uniform het verlies van zijn status. In de film van Haroun is voor badmeester Adam (iedereen noemt hem eerbiedig champion) zijn werk bij het hotelzwembad het enige dat nog herinnert aan zijn glorieuze tijd als zwemkampioen. Vanwege privatisering van het hotel moet de badmeester het zwembad en de badhanddoeken verruilen voor de ingangspoort van het hotel. Het portierswerk past hem niet, net zo min als het veel te krappe uniform. In tegenstelling tot Der Letzte Mann is het uniform in dit geval juist geen statussymbool. De manier waarop Adam zijn geliefde positie weet terug te winnen heeft verstrekkende gevolgen.
dinsdag 19 oktober 2010
Rapt (Lucas Belvaux, 2009) dvd (7)
Rapt is het Franse woord voor ontvoering en dus een geschikte titel voor dit ontvoeringdrama rondom de rijke zakenman Stanislas Graff (Yvan Attal, de Franse Adrien Brody). Vlak voordat een groep gemaskerde mannen hem in een bestelbus duwt, zien we hem lunchen met belangrijke politici, een buitenechtelijke affaire hebben in een geheim appartement in Parijs en gokschulden maken tijdens een partijtje poker. Je zou bijna denken dat de ontvoering bedoeld is als straf voor het zelfzuchtige gedrag van Graff. De eerste anderhalf uur van de ruim twee uur durende film gaan vooral over de verschillende manieren waarop de politie tracht de ontvoerders te slim af te zijn. Dat levert iets te veel pratende hoofden op en dientengevolge ook een matte manier van filmen. Het duurt lang voordat de spanning toeneemt en de kijker meer in de hoofdpersoon kan zien dan slechts een slachtoffer. Wat bezielt deze Graff en in hoeverre mogen wij zijn gedrag zien als een weerspiegeling van wangedrag binnen de financiële wereld? Op de televisie, thuis achter de ongeruste vrouw van Graff (Anne Consigny), komt onhoorbaar een interview met Salman Rushdie voorbij. Het contrast tussen Rushdie en Graff kan niet groter. Rusdie wordt in zijn bewegingsvrijheid beperkt omdat hij ergens voor staat – Graff staat helemaal nergens voor.
week 41
vrijdag 15 oktober 2010
Tirza
Regie: Rudolf van den Berg
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
My Son, My Son, What Have Ye Done (Werner Herzog, 2009) dvd (7)
Dieren zijn in films van Werner Herzog bijna altijd sterker dan de filmpersonages: de wonderlijke creaturen onder het poolijs in de documentaires The Wild Blue Yonder (2005) en Encounters At The End Of The World (2007) ten opzichte van de mensen die blind door de sneeuw achter elkaar aanlopen, de hongerige beer tegenover de Grizzly Man (2005) en de koel toekijkende hagedissen naast de gedrogeerd uit zijn ogen starende Bad Lieutenant (2009). In de absurde policier My Son, My Son, What Have Ye Done staan ditmaal vogels boven de mens. Twee flamingo’s bijten letterlijk en onophoudelijk van zich af in de nabijheid van de verwarde moedermoordenaar Brad (Michael Shannon) en een van de struisvogels op de boerderij van oom Ted (Brad Dourif) hapt de leesbril uit de borstzak van de stijve toneelregisseur Lee Meyers (Udo Kier). Meyers tikt het dier op de vingers met de opmerking ‘Don't you do that again!’ De enige persoon met nog een beetje rationeel gedrag is detective Hank Havenhurst (Willem Defoe). De vogels lachen de mensen uit, en Herzog lacht met ze mee.
week 40
vrijdag 8 oktober 2010
Weekoverzicht
Detail van de week
Eccentricities Of A Blonde-haired Girl (Manoel de Oliveira, 2009) bioscoop
Films van Manoel de Oliveira zijn extreem kunstmatig, op het irritante af. Door zijn afstandelijke intellectuele benadering wil mijn aandacht tijdens het kijken soms verslappen. Het was daarom pas een dag later dat ik door had waarom de excentrieke blondine uit de titel in de laatste scène in een stoel gaat zitten en als een pop ineenzakt. Zij is nu een van de poppen die ergens halverwege de film getoond worden in een vitrine met poppen van personages uit het werk van de negentiende-eeuwse Portugese schrijver Eça de Queiroz. De rol van Luísa is uitgespeeld – ze kan tussen de verzameling geplaatst worden.
Beste film in de bioscoop
About Elly (Ashgar Farhadi, 2009) bioscoop
Ensemblespel met de frisheid en het realisme van Cassavetes en de perfectie-uit-de-losse-pols van Altman. Na een opgewekt begin legt een wending à la L'Avventura de scheve verhoudingen tussen vrouwen en mannen in Iran subtiel en toch genadeloos bloot.
De lekkerste soundtrack
Adventureland (Greg Mottola, 2009) dvd
New York Dolls, The Replacements, Hüsker Dü, The Velvet Underground en The Jesus & Mary Chain. Dat is ruime compensatie voor de meerdere keren Rock Me Amadeus van Falco.
donderdag 7 oktober 2010
Submarino
Regie: Thomas Vinterberg
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
dinsdag 5 oktober 2010
Vreemd Bloed
Regie: Johan Timmers
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
week 39
vrijdag 1 oktober 2010
Weekoverzicht
Beste korte film
I’m Here (Spike Jonze, 2010) dvd
Liever een robotromance in L.A. dan de pluche beesten uit Where The Wild Things Are.
Déjà vu
Volgens mij zijn de hallucinaties in Enter The Void (Gaspar Noé, 2009) gehackt uit de computer van het special effects team achter Blueberry (Jan Kounen, 2004). At once ugly and beautiful, schrijft Sight Sound in het oktobernummer, even if it resembles a deluxe screensaver.
Beste B-film
Galaxy Of Terror (Bruce D. Clark, 1981) dvd
Schaamteloze rip-off van Alien onder auspiciën van B-filmproducer Roger Corman en met een budget waarmee je net aan een kaascommercial kunt draaien. De jonge filmcrew onder leiding van fanatieke production designer James ‘Avatar’ Cameron gaat vindingrijk om met de beperkte middelen en gebruikt onder meer omgekeerde hamburgerverpakkingen om het interieur van ruimteschip Quest aan te kleden. De monsters, bloederige sterfgevallen en het beetje bloot (milk the tits, zou de altijd commercieel denkende Corman oneerbiedig zeggen) zijn voornamelijk bedoeld voor mannelijk publiek met permanente jeugdpuisten. Filmhistorisch toch interessant, vanwege de aanwezigheid van Cameron, latere Oscarwinnaars Dennis en Robert Skotak, en een jonge Robert ‘Freddy Krueger’ Englund. De bijrollen zijn vreemd genoeg sterker bezet dan de hoofdrollen. Cultliefhebbers herkennen David Lynch-actrice Grace Zabriskie (o.a. de moeder van Laura Palmer in Twin Peaks) en de pokdalige boevenkop van acteur Sid Haig (o.a. Spider Baby en House Of 1000 Corpses).
Het zal vast aan mij liggen
Antonio Das Mortes (Glauber Rocha, 1969) dvd
Amateurtoneelgezelschap op hellend dorpsplein verslikt zich in een Griekse tragedie en benadrukt de mythische proporties van het verhaal met zeer veel omhaal. Kennis van Braziliaanse folklore is een pre. Om de ernst van de gebeurtenissen te onderstrepen kijken boze mannen met baarden veelbetekenend recht in de lens. Het fanatisme waarmee bendeleden kermend bezwijken tijdens de shootout in de finale zorgt onbedoeld voor komische verluchtiging. Waarschijnlijk heeft mijn negatieve oordeel te maken met de belabberde wijze waarop het label Mr. Bongo de film op dvd heeft gezet. De soundtrack bibbert, alles beweegt in horten en stoten en de ondertiteling bevat typfouten.
Wall Street: Money Never Sleeps (Oliver Stone, 2010) bioscoop
Solitary Man (Brian Koppelman & David Levien, 2009) dvd
Lees verder
Voor de films in juli t/m oktober 2010 kun je hier terecht. Een alfabetisch filmoverzicht is te vinden in het filmarchief.
[home] - [filmarchief] - [vido?] - [archief] - [email]
|