home |
Vido's LogZine
ARCHIEF
De mensen om me heen vragen al niet meer waaraan ik denk... : Mano SoloIk heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws. Op het podium staat een jonge man, die in de kracht van zijn leven zou moeten zijn, maar er uitziet alsof hij nauwelijks nog enige kracht in zijn lichaam heeft. Zijn ogen staan diep weggezakt en flonkeren niet. Het goede nieuws is dat ik niet langer seropositief ben. Het slechte nieuws is dat ik AIDS heb. De mensen in het publiek kijken hem ongemakkelijk aan. Oscar Wilde schreef ooit: We liggen allemaal in de goot, maar sommigen van ons kijken naar de sterren. In Parijs is 's nachts teveel licht om nog sterren te kunnen zien.
De jonge man noemt zichzelf Mano Solo. Hij is de zoon een beroemde Franse cartoonist en heeft een moeder die ecologische tijdschriften uitgeeft. Zijn jeugd speelt zich af in een intellectueel en politiek georiënteerd milieu. In zijn pubertijd weet Mano geen weerstand te bieden aan drugs en na een aantal jaren aan de zelfkant van het leven in Parijs (wat romantischer klinkt dan dat het volgens mij is) blijkt hij besmet te zijn aan het HIV virus. Mano heeft in die donkere periode enige naam verworven met zijn schilderijen, gemaakt onder het pseudoniem Boredom en heeft bescheiden succes met zijn band Chihuahua. Wanneer hij onder de naam Mano Solo platen begint op te nemen, weet hij een groter publiek voor zich te winnen. Zijn eerste plaat is een mix van chansons en rock, waarbij hij de wrangheid van Brèl en de directheid in de onderwerpkeuze van Gainsbourg combineert met de stijlen van zijn tijd. Het album wordt opgenomen in het jaar dat HIV zich meester maakt van zijn lichaam. Er staan adembenemend mooie stukken op, waarbij het beste tot het laatst wordt bewaard. Als het slotstuk van de cd Trop De Silence je niets doet, dan heb je geen ziel in je donder. Het is te beluisteren op multimania.com/msolo/ . In dit nummer bezingt Solo de eenzaamheid die zich telkens van hem meester maakt: Sans sentir ta voix et tes mots posés sur moi Sans entendre la musique de ta peau sur mes draps Il y'a trop, beaucoup trop de silence, dans mes vacances Een ander opmerkelijk nummer op deze cd is Au Creux De Ton Bras. Het meest confronterende nummer over zijn verslaving, maar ook een nummer waarbij je direct twee coupletten lang een hit van een Nederlandse band op mee blèrt (luister zelf maar eens of je het herkent). Waar de Nederlanders vervallen in weinig zeggend proza, geeft Solo zich op indringende en beklemmende bloot, de hel van zijn verslaving beschrijvend: Tu transpires c'est pas parce que t 'as chaud Et tu trembles, c'est parce que t 'as froid Kenmerkend voor Mano's platen is helaas wel de wisselvalligheid. Ook zijn tweede en derde plaat lijden er onder. Absolute meesterwerkjes worden afgewisseld met weinig zeggende rocknummers, al zijn de meesterwerkjes altijd in de meerderheid. De laatste plaat is de meest consistente, al kent deze weer te weinig echte uitschieters naar boven. Mano Solo treedt slechts sporadisch op en het verloop en de duur van een optreden zijn uiterst onzeker. Op de bovengenoemde site staat veel over Mano Solo verteld (in het Frans, dat wel). Een andere interessante link is Manosolo.free.fr. Ook op deze site staat veel real audio. Omdat cd's in de import wat duur zijn, is het een wellicht een goed idee om zo eens kennis te maken met deze troubadour. Tekst : Walter Mitty |