home
filmarchief
vido?
archief
email
|
|
Vido's FilmZine
-een paar keer doordeweeks een film-
(arthouse, classics, cult, Hollywood)
Jaarlijstjes 2010
week 17
vrijdag 29 april 2011
Curieuze aankoop van de week
Film Socialisme zou, volgens de specificaties op de website van de Franse editie van mijn favoriete internetwinkel, Engelse ondertiteling bevatten. Een paar dagen na bestelling van de meest recente rolprent van Jean-Luc Godard moest ik tot mijn schrik concluderen dat de film inderdaad optionele ondertiteling bevat, zij het echter in Navajo (!). Dat is een sympathieke geste richting de Noord-Amerikaanse indianenstam, maar hopelijk geen obstakel tijdens het bekijken van de film. Je kunt zeggen van Godard wat je wilt, maar gevoel voor humor heeft hij zeker.
Klassieker van de week
Een scenario met een flashback binnen een flashback binnen een flashback zou in mindere handen tot verwarring kunnen leiden, behalve bij regisseur John Brahm. Hij gebruikt de verhaalopbouw in The Locket (1946) als een baboesjkapop, om laag voor laag tot de kern en oorzaak te komen van Nancy’s psychische kwaal. Nancy (Laraine Day) is net zo veel een slachtoffer als de twee desperate mannen (Brian Aherne en Robert Mitchum) die ze in dit noir-melodrama tot wanhoop (en erger) drijft. Als het verhaal is teruggekeerd in het heden, kun je niet anders dan compassie voelen voor de femme fatale, zelfs na de spoor van vernieling die ze achter laat.
woensdag 27 april 2011
Aurora
Regie: Cristi Puiu
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
dinsdag 26 april 2011
Rubber (Quentin Dupieux, 2010) Imagine Festival (7)
Rubber verwijst naar veel films (o.a. Scanners, The Hills Have Eyes, Duel, The Hitcher, Psycho, Rear Window, Vanishing Point), maar verwijst toch voornamelijk naar zichzelf. Voordat de rubberen band uit de titel in beweging komt, verbreekt een als politieagent verkleedde filmkenner de vierde muur om ons te vertellen dat Rubber een film is als ode aan de zinloosheid. Wij, de kijkers, worden vertegenwoordigd door een publiek bestaand uit een dwarsdoorsnede van het Amerikaanse volk. Turend door verrekijkers volgen zij de avonturen van een uit zichzelf rollende, bloeddorstige telekinetische autoband (in de credits heeft hij de naam Robert) die uit het woestijnzand overeind komt, over het asfalt rolt en een spoor van lijken achter zich laat. Als hij uitrust in een motelkamer, kijkt hij het liefst naar de live-uitzending van de Formule 1. De film blijft doorgaan, omdat wij blijven kijken. Even denkt de man in het politiepak dat er geen kijkers meer zijn en wil hij zijn co-acteurs bedanken voor hun inzet, terwijl de agenten en agentes geen idee hebben dat ze acteurs zijn. Zelfreflectie is de rode draad van de film en ook dat thema wordt bespot, in een scène waarin de autoband zichzelf gade slaat in de spiegel. Rubber is een mooi voorbeeld dat navelstaren best grappig kan zijn, zolang het niet langer duurt dan vijf kwartier.
week 16
vrijdag 22 april 2011
Enemy At The Dead End
Regie: Kim Sang-Hwa & Jo Won-Hee
Jaar van uitgave: 2010
Imagine Festival
Lees verder
donderdag 21 april 2011
Die Tür
Regie: Anno Saul
Jaar van uitgave: 2009
Imagine Festival
Lees verder
woensdag 20 april 2011
Bedevilled
Regie: Chul-soo Yang
Jaar van uitgave: 2010
Imagine Festival
Lees verder
dinsdag 19 april 2011
De Engel Van Doel (Tom Fassaert, 2011) bioscoop (8)
De Engel Van Doel is een documentaire met een hoofdrol voor de onverzettelijke Emilienne. De bejaarde dame weigert haar huis te verlaten in Doel, een Vlaamse gehucht gelegen in de schaduw van een kerncentrale. Doel moet wijken voor de uitbreiding van de Antwerpse haven. De meeste bewoners kiezen eieren voor hun geld en verhuizen. Emilienne doet net alsof de brieven van de gemeente en de deurwaarder niet bestaan, tegen beter weten in hopend dat de problemen vanzelf overwaaien en haar huis bespaard zal blijven. Ze is net zo halsstarrig als iemand die probeert de dood buiten de deur te houden. De angst voor sterfelijkheid waart als een spook door de uitgestorven straten. Pastoor Verstraete zou nog enige verlichtende woorden kunnen spreken over de eindigheid van de mens, maar zijn obsessie met de dood, aangewakkerd door ouderdom en ziekte, leidt tot weinig geruststellende, zeg maar gerust macabere preken tijdens de kerkdienst (Ik wil u niet bang maken, maar stel dat een kernoorlog zou uitbreken…). Fietsend op zijn driewieler vertoont hij in zijn dikke jas en bontmuts een onbedoelde overeenkomst met Ceau?escu op zijn laatste dag. De pastoor is slechts een van de vele tragikomische elementen in de in toepasselijk zwart-wit gedraaide documentaire (helaas in Het Ketelhuis digitaal geprojecteerd). Iets minder komisch is de rol van de als aasgieren op Doel neergestreken krakers. De film suggereert dat hun strijd voor het behoud van het dorp over de hoofden van de laatste bewoners gestreden wordt. Hun idealistisch bedoelde actie komt vooral ten goede aan hun eigen, hedonistische levensstijl. God kijkt ondertussen passief toe vanaf de kerktoren.
week 15
vrijdag 15 april 2011
Outcast
Regie: Colm McCarthy
Jaar van uitgave: 2010
dvd
Lees verder
woensdag 13 april 2011
We Are What We Are
Regie: Jorge Michel Grau
Jaar van uitgave: 2010
Blu-ray
Lees verder
dinsdag 12 april 2011
In A Better World (Susanne Bier, 2010) bioscoop (7)
In A Better World is weer een goed voorbeeld van Deens acteertalent. Laat dat maar aan regisseuse en Oscarwinnares Susanne Bier over. Denen zijn meester in het understatement. Ze weten dat wanneer de camera dicht op hun huid staat, ze kleiner moeten acteren. De film voelt wel wat te lang aan en glijdt in de slotfase richting melodrama toegelicht door Grote Wijze Woorden. Het Afrikaanse hoofdstuk verplaatst het centrale thema naar het wereldpodium, terwijl het thema al krachtig genoeg overkomt binnen de kleine Deense gemeenschap waar het merendeel van het verhaal zich afspeelt, op willekeurige straten, speeltuinen en schoolpleinen. De spannendste scène is in een garage waar twee vaders elkaar uitdagen. Vader Anton (Mikael Persbrandt, vanaf volgend jaar in The Hobbit) wil zijn kinderen laten zien dat het dapperder is bij een conflict je andere wang toe te keren, dan voor geweld te kiezen, ook al ben je daar fysiek toe in staat. Na zijn demonstratie blijven de kinderen met een vraag zitten: heeft een morele winnaar eigenlijk wel echt gewonnen als hij weet dat de agressieve tegenpartij zich ook een winnaar voelt en blijkbaar niets heeft geleerd van het passieve verzet? Het is een zeer relevante vraag en de kracht van de film zit in het feit dat je als kijker lang na afloop met het antwoord worstelt.
week 14
vrijdag 8 april 2011
Simon Werner A Disparu… (Fabrice Gobert, 2010) bioscoop (7)
Simon Werner A Disparu… opent met Love Like Blood van Killing Joke. De hitsingle keert een paar keer terug op de soundtrack. Blood. Killing. Veelzeggende woorden die weinig goeds beloven over de uitkomst van het raadsel van de verdwenen scholier Simon Werner. Zijn medescholieren speculeren en roddelen over wat er met hem gebeurd kan zijn. Als ook twee andere leerlingen niet meer tijdens de lessen komen opdagen, is de roddel een complot geworden. De slachtoffers van de roddels zijn in 1992, het jaar waarin het verhaal zich afspeelt, net zo weerloos als de huidige generatie scholieren, zelfs zonder mobiele telefoontjes en YouTube. De geruchtenmachine beweegt alleen wat sneller dan twintig jaar geleden. In sommige recensies wordt Rashomon als referentie genoemd, maar de structuur van Simon Werner A Disparu… vertoont meer overeenkomsten met Schemer van Hanro Smitsman uit 2010, vanwege de jeugdige cast, het thema van outcasts binnen een groep scholieren en de naamkaarten van de personages voor aanvang van elk filmdeel.
woensdag 6 april 2011
Barney’s Version (Richard J. Lewis, 2010) bioscoop (6)
Barney’s Version is leuk als je Paul Giamatti een leuke acteur vindt. In veel van zijn films (zoals American Splendor, Sideways en Cold Souls) speelt hij een sympathieke zuurpruim, een knuffelbare antiheld, een grappige knorrepot. Barney Panofsky is typisch Giamatti, iemand die elke dag een borrel drinkt bij een café met de naam Grumpy’s en zijn bedrijf voor soapseries Totally Unnecessary Productions noemt. Maatschappelijk zit het wel goed met hem, maar privé heeft hij vaak pech. Zo ontdekt hij de liefde van zijn leven uitgerekend tussen de gasten op zijn eigen bruiloft. Met alle gevolgen van dien. De enige die hem rustig zijn gang laat gaan, is zijn vader, lekker lomp neergezet door Dustin Hoffman. De veteraan zet zijn personage met een paar bewegingen direct in de eerste seconden neer door hem onbehouwen in sperziebonen te laten prikken. Dit is duidelijk iemand die het geen bom kan schelen wat anderen over hem denken. Leuk is ook de korte cameo van regisseur David Cronenberg als verveelde regisseur van een van de soapafleveringen. Hij verpest de opname bijna met zijn gesnurk. De cameo van de andere bekende Canadese regisseur Atom Egoyan was me ontgaan. Minder interessant is de subplot over een verdwenen duiker, Barney’s beste vriend Boogie (gespeeld door Scott Speedman). Mensen met kennis van De Ontdekking Van De Hemel doorzien de oplossing van het raadsel meteen.
Black Butterflies (Paula van der Oest, 2011) bioscoop (5)
De huur van een helikopter was een welbestede kostenpost in de administratie van Black Butterflies. De camera glijdt elegant langs de branding van de fotogenieke ruige Zuid-Afrikaanse kust. Binnen dat mooie landschap moeten we een poging doen dichteres Ingrid Jonker (Carice van Houten) te doorgronden. Ze heeft een stroeve relatie met haar vader (Rutger Hauer) en daarom moeite relaties te onderhouden met andere, vaak oudere mannen. Jonkers afkeer tegen apartheid is voor een gedeelte gemotiveerd vanuit haar verzet tegen vader, die als cultuurminister binnen het apartheidsregime boeken censureert en werk van zwarte schrijvers laat vernietigen. Schrijvers en dichters zijn meestal een onaantrekkelijk uitgangspunt voor een film, want hun dagelijkse arbeid biedt visueel weinig uitdagingen, aangezien ze hun hoogtepunten beleven wanneer ze hevig denkend op hun pen zitten te kauwen of in zichzelf gekeerd achter hun typemachine werken. Paula van der Oest had de kans visueel uit te pakken in het verbeelden van Jonkers geestelijke instorting, maar de zenuwinzinking wordt in de film slechts als een onverwachtse hobbel gepresenteerd. Het is lastig vat te krijgen op de dichteres, hoe erg onze favoriete Nederlandse actrice ook haar best doet het lijden uit te beelden. Rutger Hauer heeft te weinig ruimte om de vader kleur te geven. Black Butterflies weet niet te volledige profiteren van de meest internationale filmsterren die ons land rijk is.
dinsdag 5 april 2011
Illégal (Olivier Masset-Depasse, 2010) bioscoop (4)
Illégal zal best een goede film zijn, maar ik werd horendol van de misselijkmakende wiebelcamera. Het gebruik van een statief is taboe wanneer het gaat om realistisch drama. Hoe heviger camera heen en weer schudt, hoe dichter de werkelijkheid benaderd wordt, althans, in de visie van regisseur Olivier Masset-Depasse. Hij, en vele minder getalenteerde blinde volgelingen van de gebroeders Dardenne met hem, vergeten daarbij dat hoe meer je de camera beweegt, hoe bewuster de kijker zich van die camera wordt. Wat nou realistisch! Het opzichtige gewiebel doet juist ontzettend bedacht en gekunsteld aan. Illégal kent nauwelijks rust, zelfs op momenten dat rust in het verhaal tijdelijk terugkeert, zoals na de hectische scène over de eerste poging om het Wit-Russische hoofdpersonage Tania (Anne Coesens) per vliegtuig uit België te deporteren. Terug in het asielcentrum gaat de opgeluchte Tania een potje voetballen met medegedetineerden, in plaats van even op adem te komen. De lens zwiept vrolijk mee in alle richtingen waar de bal naar wordt getrapt. Door toedoen van de bedroevende cameravoering, heb ik bij Illégal bij elkaar genomen voor een derde deel mijn blik moeten afwenden. Masset-Depasse schiet zo zijn doel voorbij.
week 13
vrijdag 1 april 2011
The Fighter (David O. Russell, 2010) bioscoop
Body And Soul (Robert Rossen, 1947) dvd
The Set-Up (Robert Wise, 1949) dvd
The Harder They Fall (Mark Robson, 1956) dvd
Lees verder
donderdag 31 maart 2011
Rare Exports (Jalmari Helander, 2010) Blu-ray (7)
Een kerstfilm? En het is pas maart! Vanwege de concurrerende Sint (Dick Maas, 2010) is Rare Exports afgelopen december aan de Nederlandse bioscoop voorbij gegaan. De Finse horrorfilm is onlangs uitgebracht op dvd/blu-ray. Schokkend Nieuws #89 besteedt twee pagina’s aan Rare Exports zonder daarbij de meest in het oog springende inspiratiebron te vermelden: The Thing van John Carpenter uit 1982 Het uitgangspunt is hetzelfde: in een besneeuwd landschap wordt door een groep buitenlandse werknemers een in ijs geconserveerd creatuur opgegraven. Eenmaal ontdooit zaait het ding dood en verderf en wordt het vervolgens op een nabij gelegen locatie een gevaar voor een groep bebaarde mannen van een andere nationaliteit. De eerstvolgende slachtoffers zijn dieren (sledehonden in The Thing, rendieren in Rare Exports), waarna de bewoners van de volgende afgelegen locatie er aan moeten geloven. Vrouwen zijn in beide films non-existent. Het monster in Rare Exports is echter geen buitenaards wezen, maar een oerversie van de Kerstman. Een ander groot verschil is de aanwezigheid in de Finse film van een zeer jeugdige protagonist. De redder in nood is een jochie van nauwelijks tien jaar. Rare Export deelt met Sint een voorliefde voor explosies, maar is verder de betere van de twee. De Finse film heeft een kalmere opbouw, een overzichtelijk ensemble personages en het kille en kale sneeuwlandschap leent zich beter voor een horrorverhaal dan het drukke, volle Amsterdam. Het monster in Rare Exports is ook veel griezeliger dan de Sint. Johan Nijenhuis zou het er van in zijn broek doen.
woensdag 30 maart 2011
No Et Moi (Zabou Breitman, 2010) bioscoop (6)
De eerste functie van scholier Lou’s onontkoombare voice-over in No Et Moi is de spreekbeurt die ze voorleest voor de klas. Haar onderwerp is de achttienjarige dakloze Nora, kortweg No, een ongedurige, rusteloze spraakwaterval. Lou ontmoet de wispelturige No (Julie-Marie Parmentier) op Gare d'Austerlitz in Parijs en interviewt haar een paar keer, in ruil voor een drankje en warme handschoenen. Na de geslaagde spreekbeurt is No een tijdje spoorloos, maar de voice-over blijft. Dat lijkt een slecht idee van regisseuse Zabou Breitman, zeker als een voice-over de vorm heeft van een audiodescriptie van wat op het doek zichtbaar is. Toch heeft dit vertelmiddel nog steeds een functie in de film. De dertienjarige Lou (Nina Rodriguez) is namelijk een rationeel meisje. Ze vertelt over haar eigen alsof het een spreekbeurt is, als remedie voor het verwerken van een dramatische gebeurtenis. Door die gebeurtenis zit haar moeder in een langdurige depressie en heeft Lou minder aandacht gekregen tijdens haar opvoeding. Het meisje heeft echter de onvermijdelijke puberleeftijd bereikt en bij de pubertijd hoort rebels gedrag. Lou kan zelf in eerste instantie geen uiting geven aan dat gedrag. Door No een tijdelijke slaapplek aan te bieden, haalt ze haar rebellerende alter ego in huis. Lou kan de geduldige, bescheiden, leergierige en hoogbegaafde tiener blijven en emotioneel afstand behouden, totdat ze klaar is om de rol van No over te nemen.
dinsdag 29 maart 2011
If I Want To Whistle, I Whistle (Florin Serban, 2010) bioscoop (5)
De meeste moeite die ik heb bij het zien van het Roemeense jeugdgevangenisdrama If I Want To Whistle, I Whistle zijn de omstandigheden die leiden tot de gewelddadigheden in de laatste acte. Misschien is het typisch Roemeens, maar wie haalt het in zijn hoofd om een groepje vrouwelijke stagiaires toe te laten in een jeugdgevangenis vol hitsige jonge mannelijke gedetineerden en zet die twee groepen vervolgens bij elkaar in een aparte ruimte zonder bewaking? Scherpe pennen liggen binnen handbereik. De hele situatie voelt aan als een gekunstelde scenario-ingreep en de gevolgen ergeren me daarom meer dan dat ze spanning bieden. Andere minpunten zijn hoofdrolspeler George Pistereanu als gevangene Silviu (geschikt als binnenvetter maar te geforceerd tijdens uitbarstingen), het uitgangspunt (waarom kiest Silviu voor een heilloze oplossing en wacht hij niet de twee weekjes voor zijn vrijlating af om in de tussentijd te broeden op een betere oplossing?) en de spanning tussen Silviu en een medegevangene (waarom handelt die andere gevangene zo intimiderend en waarom doet hij dat nu pas?).
Negatieve koopadviezen
The Harder They Come is dit jaar door Video/FilmExpress in Nederland non-anamorphic uitgebracht. Dat was tien jaar geleden minder erg geweest, maar anno 2011 is dat een nogal domme beslissing, omdat breedbeeld in de gemiddelde huiskamer tegenwoordig eerder regel is dan uitzondering. Kortgezegd: De Jamaicaanse midnight movie-klassieker ziet er beroerd uit op het kleine scherm. Nu we het toch over slechte dvd-labels hebben: koop nooit iets van het Amerikaanse Alpha Video (te herkennen aan kleuren van de Amerikaanse vlag onderaan de zijkant van de dvd-hoes) en het Britse Palladium Entertainment. Beide labels kwakken hun vrijelijk uit het publieke domein gratis geviste films liefdeloos op dvd, meestal afkomstig van onooglijke videotransfers.
week 12
vrijdag 25 maart 2011
Stand Van De Sterren
Regie: Leonard Retel Helmrich
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
donderdag 24 maart 2011
Yattâman (Miike Takashi, 2009) dvd (1)
woensdag 23 maart 2011
Attack Of The Crab Monsters (Roger Corman, 1957) dvd
Not Of This Earth (Roger Corman, 1957) dvd
The Hole (Joe Dante, 2009) bioscoop
Lees verder
week 11
vrijdag 18 maart 2011
Hereafter
Regie: Clint Eastwood
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
woensdag 16 maart 2011
Eika Katappa (Werner Schroeter, 1969) dvd
Der Tod Der Maria Malibran (Werner Schroeter, 1972) dvd
Lees verder
dinsdag 15 maart 2011
Na Putu (Jasmila Zbanic, 2010) bioscoop (5)
In Na Putu belandt de relatie van het moderne, ongetrouwde Servische paar Luna (Zrinka Cvitesic) en Amar (Leon Lucev) in een crisis, omdat Amar zich bekeert tot een orthodoxe splintergroepering binnen de islam. Hoe streng in de leer deze vertakking is, ondervindt Luna tijdens haar bezoek aan de afgezonderde commune. Het is op hun eiland net zo knus en gezellig als op het eiland van The Wicker Man. Dat Luna en Amar onverenigbare karaktertrekken hebben, is duidelijk in de eerste tien minuten van de film. Zij vliegt als knappe stewardess vanuit Sarajevo de wereld rond, voorbeeldig en strak in het pak, met plezier in haar werk. Hij is op hetzelfde vliegveld aan de grond gebonden als ongeschoren, vreugdeloze verkeersleider met een drankprobleem. Het wekt geen verbazing dat de scheuren in hun relatie alsmaar groter worden en een breuk onvermijdelijk is. Toch heeft regisseuse Jasmila Zbanic anderhalf uur nodig om tot die onvermijdelijk conclusie te komen. Ze heeft zichtbaar moeite het conflict geloofwaardig te houden. Luna maakt zich namelijk vreemd laat zorgen over Amars gedrag. Hij schudt al enige tijd geen vrouwenhanden meer, blijft van alcohol en sigaretten af en verpest feestdagen door familieleden voor zondaars uit te maken. Ondanks deze luide signalen, begint Luna zich pas echt zorgen te maken als ze haar levenspartner op een dag naast het bed richting Mekka ziet buigen. Het is net alsof scènes tijdens de montage per ongeluk zijn verwisseld.
week 10
vrijdag 11 maart 2011
Abel (Diego Luna, 2010) bioscoop (7)
De werkelijke reden waarom kleine Abel (Christopher Ruíz-Esparza) medicijnen slikt en weigert te praten, blijft in de gelijknamige film buiten beschouwing. Abel verlaat de kliniek en keert terug naar zijn ouderlijk huis, bij zijn moeder, oudere zus en jongere broertje. Het afgelegen bouwval zou je eerder zou verwachten in films als Psycho, The Texas Chainsaw Massacre en Fight Club. Op de eerste dag thuis kijkt Abel minutenlang angstig en obsessief naar wat lijkt op een kogelgat in een houten wand. Het gat suggereert dat het jochie getraumatiseerd is door huiselijk geweld met fatale afloop. Debuterend regisseur Diego Luna (als acteur bekend uit onder meer Y Tu Mamá También, Milk en Rudo Y Cursi) neemt ons hier een beetje in de maling, want de vork blijkt behoorlijk anders in de steel te zitten. Een red herring noemen ze dat. Abel is een kind dat de vaderrol op zich neemt. Hij is de metafoor voor de Mexicaanse man: een kinderlijke macho die een dominerende rol opeist in het gezin en ondertussen elke avond in zijn bed plast. De Mexicaanse Abel is het tegenovergestelde van de Nederlandse Abel (Alex van Warmerdam, 1986), de volwassen man die zich als kind blijft gedragen. Tezamen zouden ze een mooie double bill kunnen vormen.
dinsdag 9 maart 2011
Tender Son: The Frankenstein Project (Kornél Mundruczó, 2010) bioscoop (4)
Binnengekomen advertentie:
Regisseur zoekt zombie (m) voor hoofdrol in langzame, grauwe Hongaarse film (pitch: Béla Tarr doet Psycho geïnspireerd door Mary Shelley’s Frankenstein). Filmervaring geen noodzaak. Vereisten: vers en sneeuwbestendig, gevoelstemperatuur onder nul, blik op oneindig, niet bang voor lange stiltes, man van weinig woorden, wezenloze dictie en ongevoelig voor opzichtig gestileerde choreografie, rigide blocking en vorm boven inhoud. Aanvallen van narcolepsie geen bezwaar. Uiterlijke overeenkomsten met het Hollandse monster Joran van der S. hebben voorkeur. Beloning: een dagje uit in Tirol. Stuur je in bloed geschreven sollicitatiebrief naar Kornél Mundruczó. Adres bij redactie bekend.
dinsdag 8 maart 2011
Animal Kingdom (David Michôd, 2010) bioscooop (7)
Sommige recensies reageren negatief op de lethargie van hoofdpersonage Josh (debutant James Frecheville). Zijn apathische houding in Animal Kingdom is echter een afweermechanisme, door omstandigheden ontwikkeld en verfijnd. Hij groeit op in de verkeerde wijk van de Australische stad Melbourne. Na het overlijden van zijn moeder aan een overdosis belandt hij in de armen van oma Janine ‘Smurf’ Cody (Jacki Weaver). Haar omhelzing is warm, haar hart zo koud als de koelruimte bij de slager. Het huishouden wordt beheerst door constante nervositeit. Haar criminele zoons leven elke dag in angst, bang om vermoord te worden door concurrenten of de nietsontziende speciale eenheid van de politie. De enige misdaad van Josh is dat hij zijn handen vergeet te wassen na toiletbezoek. Achter de glimlach van oma gaat een monster schuil, achter de stoere houding van getatoeëerde tijdbom Craig (Sullivan Stapleton) schuilt onzekerheid. Achter de slaperig ogende ogen van Josh blijkt het brein onverminderd door te werken en calculaties te maken. De jongen schrijft zichzelf schijnbaar weg en laat nooit het achterste van zijn tong zien, zowel thuis als tijdens het verhoor van detective Leckie (Guy Pearce). Beide partijen denken hem als pion in te kunnen zetten, maar het gedrag van Josh blijkt een overlevingsstrategie te zijn. Als we zijn masker eindelijk zien breken, weten we dat zijn keerpunt is bereikt.
week 9
vrijdag 4 maart 2011
Trucker
Regie: James Mottern
Jaar van uitgave: 2008
dvd
Lees verder
dinsdag 1 maart 2011
The Fish Child (El Niño Pez) (Lucía Puenzo, 2009) dvd (5)
The Fish Child wil heel veel dingen tegelijk zijn: een lesbisch drama, een thriller, een bovennatuurlijk mysterie, een road movie, een actiefilm en een verhaal over moeizame relaties tussen dochters en vaders. In het veelbelovende eerste half uur wordt prikkelend met verteltijden gehusseld. Teleurstellend genoeg valt de rest van het verhaal veilig terug op een chronologische vertelmethode. The Fish Child begint als dubbelportret, totdat jong volwassen Lala (Inés Efrón uit XXY, de vorige film van regisseuse Lucía Puenzo) noodgedwongen in haar eentje naar Paraguay reist. Wat we in het eerste half uur van haar relatie met de werkster La Guayi (Mariela Vitale) hebben gezien, bestaat uit niet veel meer dan enkele omhelzingen. De kijker krijgt nauwelijks gelegenheid zich in te leven in hun verliefdheid. Puenzo heeft in de haar gegunde anderhalf uur filmtijd te weinig ruimte voor het bevredigend uitwerken van de talloze verwikkelingen. Dat gaat ten koste van bijrolspelers, zoals Lala’s broer (Julián Doregger) en de raadselachtige hondentrainer annex criminele tussenpersoon El Vasco (Diego Velázquez). Zo blijft onduidelijk waarom laatstgenoemde tijdens een idiote schietpartij zijn positie binnen het criminele circuit zo schijnbaar probleemloos opoffert ten bate van de twee jonge vrouwen. The Fish Child valt gelukkig wel positief op als het gaat om het genuanceerde spel van Inés Efrón en de oogstrelende fotografie van Rolo Pulpeiro. In deze Argentijnse film zijn zij het meest toonvast.
week 8
donderdag 24 februari 2011
Thirteen
Regie: David D. Williams
Jaar van uitgave: 1997
dvd
Lees verder
woensdag 23 februari 2011
The King’s Speech (Tom Hooper, 2010) bioscoop (8)
Na verschillende mislukte pogingen ziet aanstaande koning George VI (Colin Firth) geen heil meer in geneesheren die hem beloven van het stotteren af te komen. Spraakleraar Lionel Logue (Geoffrey Rush) zet muziek in om de onwillige George toch over de streep te trekken. Later laat hij zijn leerling zingen als middel voor het onverstoorbaar uiten van gedachten en zielsconflicten. Muziek begeleidt nadrukkelijk de climax van The King’s Speech in de vorm van het Allegretto uit Beethovens zevende symfonie, letterlijk gedirigeerd door Logue. Naarmate de lessen van Logue vorderen, verdwijnen de sociale niveauverschillen en worden de twee mannen elkaars gelijken. Ondanks zijn eenvoudige komaf, en zijn armoedig ogende werkruimte met afgebladderde muren, weet de leraar gaandeweg respect van George af te dwingen. Dat gaat niet zonder slag of stoot, zeker als Logue al discussiërend tijdens een parkwandeling net even te brutaal is in de ogen van de koning. Op het moment dat de twee het na de ruzie weer bijleggen, benadrukt de camera de gelijkwaardigheid van de twee acteurs door ze afwisselend en op precies dezelfde wijze binnen het kader te vangen. Eerst om beurten en profil, gevolgd door afwisselende medium shots en close-ups. Consequent wordt geen van beide mannen groter neergezet dan de ander. Pas in de slotfase, wanneer de leerling zijn gedwongen koningsschap accepteert, toont de camera hem als een ware vorst en worden de grootste close-ups enkel voorbehouden aan George.
dinsdag 22 februari 2011
La Pivellina
Regie: Tizza Covi & Rainer Frimmel
Jaar van uitgave: 2009
bioscoop
Lees verder
dinsdag 15 februari 2011
La Doppia Ora (Giuseppe Capotondi, 2009) bioscoop (4)
Als een hotelbezoekster uit een hoog hotelraam springt, is het kamermeisje Sonia (Kseniya Rappoport) danig van slag. Door de shock ligt haar wereld letterlijk ondersteboven. Na de ontmoeting met weduwenaar Guido (Filippo Timi) tijdens een avondje speeddaten, komt daar een tweede trauma bovenop, want de twee worden slachtoffer van een inbraak in het landhuis waar de man werkt als bewaker. Guido wordt neergeschoten en Sonia raakt gewond aan haar hoofd. De vrouw heeft haar grip op de werkelijkheid nu volledig verloren, en wij met haar. Regisseur Giuseppe Capotondi mag vanwege de plot in de eerste helft van de film slechts mondjesmaat informatie vrijgeven over het vrouwelijke hoofdpersonage. Daardoor raakte ik snel uitgekeken op de gevolgen van haar kwakkelige geestestoestand en had ik geen behoefte me verder in haar verwarde percepties te verdiepen, geenszins van streek gebracht door goedkope schrikeffecten. Ongeduldige wachtte ik tot Sonia’s dubbelrol geopenbaard werd. Voormalige reclamemaker Capotondi compenseert de opzichtige vaagheid en het gebrek aan verrassingen met mooie plaatjes. Door zijn mooifilmerij wordt enkel tijd gerekt, met als gevolg dat alle potentiële spanning en betrokkenheid extra vermindert.
week 6
vrijdag 11 februari 2011
Tournée (Mathieu Amalric, 2010) bioscoop (9)
Tournée is een realistisch ogend portret van een groep excentrieke vrouwelijke artiesten van een Amerikaanse burlesque show op tournee door Frankrijk. Acteur/regisseur Mathieu Amalric maakt nauwelijks gebruik van filmische ingrepen, maar wanneer hij dat wel doet, gaat het haast ongemerkt. Zo wordt een van de scènes geaccentueerd door bijna ongemerkt het licht te dimmen. De sterke stripdanseres Mimi Le Meaux (Miranda Colclasure in haar filmdebuut) heeft in een verlaten hotelgang een woordenwisseling met Joachim Zand (Amalric), de voormalige Franse televisiemaker die na een weinig succesvol Amerikaans avontuur had gehoopt zijn carrière een nieuwe impuls te geven door de tournee in zijn thuisland te organiseren. Zand speelt een voor hem vertrouwd ruw spel van aantrekken en afstoten, op de grens van goed bedoeld plagerig en beledigend confronterend. Ondanks de harde verwijten over en weer is er een begin van toenadering, wat tot uiting komt in de belichting van het tafereel. Terwijl de twee elkaar verbaal aftasten, gaat achter hen in de gang het licht uit en staan de twee extra geïsoleerd in beeld. Door de lampen te doven, wordt de scène als het ware gebookmarkt.
donderdag 10 februari 2011
Biutiful
Regie: Alejandro González Iñárritu
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
woensdag 9 februari 2011
Black Swan
Regie: Darren Aronofsky
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
week 5
woensdag 2 februari 2011
Vénus Noire (Black Venus)
Regie: Abdellatif Kechiche
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
week 4
vrijdag 27 januari 2011
Armadillo (Janus Metz Pedersen, 2010) bioscoop
Restrepo (Tim Hetherington & Sebastian Junger, 2010) dvd
Lees verder
woensdag 26 januari 2011
The Tourist
Regie: Florian Henckel von Donnersmarck
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
dinsdag 25 januari 2011
Skeletons (Nick Whitfield, 2010) dvd (7)
In het low budget regiedebuut van Nick Whitfield betreden twee paranormaal opererende detectives het bewustzijn via de klerenkast van hun klanten, geholpen door twee kleine zwarte natuurstenen en een gammel analoog apparaat ter grootte van een vier sporen tellend mengpaneel, waar je tegen aan moet tikken als het even niet werkt. Na de expedities in de breinen van hun cliënten, zoekt een van de twee detectives in zijn vrije tijd rust door zich te nestelen in de meest prettige herinnering uit zijn verleden. Zo’n verblijf voelt als een roes, maar is niet zonder risico’s. Voordat je het weet verander je in een Bulgaar en wordt het lastig, zo niet onmogelijk, een weg terug naar de werkelijkheid te vinden. Het bescheiden en regelmatig komische Skeletons zal een opluchting zijn voor fantasy-fans die Inception ervaren als een te lange en te serieuze opeenstapeling is van high tech trucages, explosies en wilde achtervolgingen.
week 3
donderdag 20 januari 2011
Let Me In
Regie: Matt Reeves
Jaar van uitgave: 2010
bioscoop
Lees verder
dinsdag 18 januari 2011
The Way Back (Peter Weir, 2010) bioscoop (5)
Peter Weir heeft zich door National Geographic laten inhuren voor het vastleggen van woeste natuur, van vrieskoud woud tot schroeiend woestijnzand en alle daartussen liggende ongerepte landschapsvarianten. Een klus die iedere gemiddelde natuurfilmer had kunnen klaren. De barre tocht van de uit Siberische kampen ontsnapte gevangenen verloopt precies zoals je van dit soort overlevingsfilms verwacht – je weet wie als eerste door de diepvriestemperaturen wordt overmand en wie gehavend maar levend de juiste grens van India weet te bereiken. Het enige leermoment in The Way Back is dat er een eenvoudig ogende methode bestaat voor het weghouden van muggen. Enige uitleg of recept blijft frustrerend genoeg onvermeld.
week 2
vrijdag 14 januari 2011
Puzzle (Natalia Smirnoff, 2010) bioscoop
Men On The Bridge (Asli Özge, 2009) bioscoop
Lees verder
woensdag 12 januari 2011
Norwegian Wood (Tran Anh Hung, 2010) bioscoop (8)
Naarmate Norwegian Wood vordert, wordt het landschap steeds meer een mentaal landschap. Het afgelegen kuuroord waar Naoko (Rinko Kikuchi) verblijft, vele mijlen verwijderd van Tokio, wordt sneeuwwit, alsof iemand met een vlakgom stilletjes de groene vegetatie wegveegt. Naoko’s vriend Watanabe (Ken'ichi Matsuyama), de verteller van de tragische liefdesgeschiedenis, zoekt zijn heil op en tussen kale rotsen bij een woeste branding. Haar horizon verdwijnt in het wit. Voor hem blijft ver achter de schuimkoppen nog een einder waarneembaar en daarmee zicht op een toekomst. De eenzaamheid van de hoofdpersonages wordt benadrukt door het langzaamaan verdwijnen van de figuranten om hen heen. De studentenopstand aan het begin wordt een verre herinnering. De gangen in de anders zo levendige universiteitscampus raken uitgestorven. Ook in het kuuroord lijken Naoko en Watanabe de enige overgeblevenen, slechts af en toe vergezeld door Naoko’s kamergenoot Reiko (Reika Kirishima). Figuranten verdwijnen uit beeld, zoals Naoko’s vriendje Kizuki na zijn zelfmoord op zeventienjarige leeftijd uit het geheugen verdwijnt, opgeslorpt door het allesomvattende wit van de sneeuwbedekte heuvels.
week 1
donderdag 6 januari 2011
Searchers 2.0
Regie: Alex Cox
Jaar van uitgave: 2007
dvd
Lees verder
dinsdag 4 januari 2011
De laatste weeklijst van 2010
Beste korte film tijdens een kunstproject
Forever For A While (Sara Rajaei, 2009) te zien geweest tijdens Polderlicht @ Home
Een dialoogloze wandeling van heden, naar verleden en toekomst en weer terug, door een kamer als die aan het slot van 2001: A Space Odyssey, maar dan overgeplaatst naar een hedendaags interieur en gefilmd zonder de onderbreking van montage.
Ideale ultralange film om een donkere winterse dag mee door te komen
Hitler, Ein Film Aus Deutschland (Hans-Jürgen Syberberg, 1977) dvd
De oorsprong en de erfenis van Hitlers nazisme in een bijna zeven uur durende, loodzware collage van Wagneriaanse opera, Brechtiaans toneel, archiefmateriaal, moderne Duitse geschiedenisles, negentiende-eeuwse Romantiek, postmodernisme, postgeschiedenis, poppenspel, persiflage, hommage, literaire citaten, symboliek, gortdroge lezingen en surrealisme. Imposant, ondanks de zwakke videotransfer van het zoals gebruikelijk onder maat presterende dvd-label Facets.
Italiaanse klassieker waarbij ik tijdens het kijken maar niet op de titel van de meest recente Amerikaanse remake kon komen
I Soliti Ignoti / Big Deal On Madonna Street (Mario Monicelli, 1958) dvd
Door de Hollywoodmolen gehaald in Welcome To Collinwood (2002), met George Clooney in dezelfde bijrol die de Italiaanse Totò speelde in het origineel. Het origineel is natuurlijk vele malen sfeervoller.
Een van de beste films van 2010 die ik in hetzelfde jaar een tweede keer zag
A Serious Man (Ethan & Joel Coen, 2009) dvd
Wederom verbijsterend hoe lomp sommige Nederlandse dvd-uitgevers met hun producten omgaan. De ondertiteling is Nederlands of Frans, maar er is geen optie om de film zonder ondertiteling te kunnen bekijken. Extra irritant is het feit dat het een Franse filmkopie betreft met hoofd- en tussentitels in het Frans in plaats van in het Engels. De film opent nu met Focus Features présente, en association avec Studiocanal et Relativity Media, une production Working Title en de drie ontmoetingen met rabbijnen worden elk voorafgegaan door de titelkaarten Le Premier Rabbin, Le Deuxième Rabbin, etc. Welke knurft laat zoiets gebeuren? Een knurft die beter friet kan gaan verkopen in plaats van films.
Opnieuw een bewijs dat de invloedrijke Mario Bava eigenlijk een prutser is
Planet Of The Vampires (Mario Bava, 1965) dvd
De plot van Planet Of The Vampires is een van de grote invloeden geweest voor de scriptschrijvers van Alien (Ridley Scott, 1979), maar verder gaat het hier om een, op zijn zachtst gezegd, zeer matige sciencefiction, zo te zien geïnspireerd door Plan 9 From Outer Space. Een van de grote beoordelingsfouten van Bava is de kostuumkeuze. Alle personages hebben hetzelfde astronautenpak, wat het heel lastig maakt de acteurs uit elkaar te houden. Met hun hoofddeksels op lijken de mannen op elkaar en lijken de twee vrouwen op elkaar, zeker vanuit de verte aanschouwd. De twee ruimteschepen zijn eveneens identiek. Wie is wie en wie doet waar en wanneer en waarom? Van het acterende ensemble gaat geen enkele betrokkenheid of passie uit. De roodharige actrice Norma Bengell kan soms haar lachen nauwelijks inhouden en hoofdrolspeler Barry Sullivan acteert als een ongeschuurde tussendeur. Aan zijn gezicht valt onmogelijk af te lezen dat zijn zoon zich onder de eerste dodelijke slachtoffers bevindt.
Het beste lange, ononderbroken totaalshot van 2010
Le Quattro Volte (Michelanglo Frammartino, 2010) bioscoop
Lees verder.
Voor de films in oktober t/m december 2010 kun je hier terecht. Een alfabetisch filmoverzicht is te vinden in het filmarchief.
[home] - [filmarchief] - [vido?] - [archief] - [email]
|