home

live

platen

artikelen

film

vido?

archief

email

Vido's LogZine

Artikelen


Feverdream: "Extreme dingen vallen op, aan middenmootjes heb je niets"

"Ik ben zeer gedreven. Ik wil veel en ik wil overal zelf bij zijn. Ik laat door niemand bepalen wat ik moet doen". Gitarist/zanger René van de Rotterdamse band Feverdream weet wat hij wil en doet daar niet terughoudend over. Hij heeft geen gebrek aan energie en stort zich in de gitaarunderground als vrijwillige parttime boeker van buitenlandse bands (hij regelde de Nederlandse optredens van onder meer Reynolds en Oxes), als solomuzikant (René de Lien About The Art Called Love waarmee hij in Italië een plaat wil opnemen) en in zijprojecten als The International Not Black (met leden van Incense en Springrain). Als ik hem spreek in een Amsterdams café op 3 januari kan hij uitkijken naar Future Directions, het derde album van Feverdream, dat echter pas een jaar later zal verschijnen.

René racete nog op zijn housescooter door Spijkenisse toen hij op zestienjarige leeftijd Nirvana ontdekte. Gewapend met zijn eerste akoestische gitaar nam hij muziekles, maar hield het daar na twee lessen vol Beatleliedjes voor gezien. "Ik wilde mijn eigen muziek maken. Verstand van muziek had ik nog niet. Ik moest mijn gitaar telkens laten stemmen door een bevriende buurjongen. Liedjes legde ik vast op een kleine memorecorder. De scooter ruilde ik in voor een elektrische gitaar." René stak zijn zakgeld in de oefenruimte waarin hij met diverse bandjes repeteerde of desnoods in zijn eentje oefende. Jongerencentrum Tex Mex in Spijkenisse werd de plek waar René en gelijkgestemde bandjes als Room 101 elkaar tegenkwamen en optraden. Hij ontmoette Arnold en samen met een gitarist speelden ze garagerock in de geest van de Oblivions. De gitarist werd vervangen door Saskia, het zusje van René's toenmalige vriendin. Saskia verruilde op haar beurt de gitaar voor een basgitaar. Het trio Feverdream werd geboren en speelde op 21 februari 1997 het eerste optreden in De Kom te Hoogvliet voor ongeveer 200 mensen.

"We kregen snel meerdere optredens. Onder meer in de Groningse zalen Simplon en Vera. Daar ontmoetten we niet alleen programmeur Peter Wening maar ook Arnoud Heikens, de ontwerper van de Vera-krant. Binnen twee dagen had Arnoud de hoes van ons eerste album gemaakt." Pretend That It's Forever (1998) was een uit de hand gelopen demo. "De eerste cd was onnozel, al ben ik nog steeds trots op de meeste nummers die er op staan. De opnamen in Friese studio Sing Sing leverden tien tracks op waaronder enkele nummers die spontaan in de studio waren ontstaan. Ik rekende uit dat het niet veel uitmaakte of we een cassette zouden maken of een cd gingen persen. We moesten heel snel de knoop doorhakken en hebben in korte tijd de plaat in eigen beheer uitgebracht." De positieve recensies volgden elkaar snel op en het voorprogramma bij een Nederlandse tournee van Blonde Redhead vergrootte de naamsbekendheid. Arnold de Boer van zea zag Feverdream tijdens een van deze optredens en bracht de band in contact brengt met het label Transformed Dreams.

De muziek van het trio was rauw en direct. In de wilde, rudimentaire ritmes van drummer Arnold, de snerpende en logge basbasis van Saskia en de scherpe akkoorden van René zat een flinke dot Steve Albini. Leg een nummer als Digit-span Extended (van het tweede album) naast Cables van Albini's Big Black en je hoort de invloed van diens verbetenheid in zowel tekst als muzikale uitvoering. Albini is zeker een held voor René. "Ik belde hem soms op als ik iets wilde weten over gitaren. Het verbaasde me hoe toegankelijk en behulpzaam hij was. Alhoewel," voegt René lachend toe, "tijdens de studiosessies Page & Plant zat hij om begrijpelijke redenen wat krap in de tijd. We speelden met het idee Albini te strikken voor de productie van het tweede album, wat uiteindelijk niet lukte omdat we daar het geld niet voor hadden. Gelukkig werden we geholpen door geluidstechnicus en producer Zlaya, de Steve Albini van Europa. Ik heb zowel voor Zlaya als Marcel van Transformed Dreams zeer veel respect en waardering vanwege het feit dat ze met hart voor muziek op zoek zijn naar vernieuwing. Hun ideeën en adviezen tijdens de opnamen zijn ontzettend waardevol geweest voor de tweede plaat."

Net als bij het debuut werd The Sky Is Full Of It (2000) zo live mogelijk opgenomen zonder overdubs. Het verschil met het eerste album is de rust in nummers als Love Kicks Your Ass en Dream, het eerste akoestische nummer dat Feverdream heeft opgenomen. "Dankzij Saskia is Feverdream nog steeds luid met een punkinstelling, terwijl ik zelf veel meer luister naar rustigere muziek zoals Sebadoh en Karate. Ik maak nog steeds solo liedjes, allemaal akoestisch op een typische singer-songwriter manier. Ik vind dat veel enger om te doen, vooral als ik ze live in m'n eentje speel. Met Feverdream vinden we het niet leuk die paar hele rustige nummers op onze platen live te spelen. Ik voel me ongemakkelijk als ik het publiek stil zie staan. Stilstaan doen de meeste mensen in Nederland toch al bij de heftigere nummers, dus als je ingetogen dingen gaat doen zijn ze helemaal niet meer in beweging te krijgen." Beweeglijk is Feverdream op het podium zeker, helemaal sinds de eerste Britse tournee eind 2000. In januari van het daaropvolgende jaar, vlak voor hun debuut op het festival Noorderslag, stond er opeens een bandeloze, explosieve band in de Winston te Amsterdam. De behoorlijk verkouden René was meer naast en voor dan op het podium te vinden, woest fluimend in de gezichten van mensen in de voorste rijen. Zijn wispelturige gedrag maakte het optreden onvoorspelbaar en oogde gevaarlijk. Waar kwam het beest in Feverdream plotseling vandaag? "Het is de ervaring van het touren in vreemde landen. Voor eigen publiek ben je geneigd jezelf in te houden. 'Doe even normaal,' zeggen je vrienden snel. In het buitenland moet je een nieuw publiek veroveren en ga je nog meer in je muziek op en geef je sneller alles wat je hebt. Dat ziet er misschien jolig en gemaakt uit, maar ondanks de extreme presentatie blijf je respect houden voor de muziek die je maakt." Na 11 september leek het even of René tot een compromis over ging. De regel "America, you'll pay the price" in een van de nieuwe nummers had, na de dramatische aanslag in New York, tijdens de Transformed Dreams nacht te Paradiso in oktober opeens een andere tekst. "Ik heb op aanraden van derden in eerste instantie nuances aangebracht, maar ben daar op teruggekomen. Als mijn boodschap over de machtspositie en het spierballenvertoon van de Verenigde Staten extreem is, dan is dat maar zo. Extreme dingen vallen op, aan middenmootje heb je niets."

"Ik weet niet welke kant het op gaat met Feverdream. We groeien steeds meer naar een eigen geluid, de vergelijking met Shellac gaat niet meer op. De nieuwe plaat krijgt een andere benadering dan de eerste twee albums. De nummers worden niet zomaar in een keer op band gesmeten. We zullen, waar nodig, tweede gitaar toevoegen en de zang zal netter klinken in plaats van de schreeuw op eerdere platen. Oprechte emotie kan ook krachtig klinken als je zacht speelt zoals bij Songs:Ohia." René wil nieuwe gronden verkennen. "We hebben vorig jaar elf optredens in Engeland kunnen doen gaan vanaf april voor 25 optredens naar onder meer Italië, Oostenrijk, Frankrijk en Duitsland. Het gaat goed. We worden serieus genomen."

Het album Future Directions verschijnt voorjaar 2003 bij Transformed Dreams
Website Feverdream: www.feverdream.nl


Tekst: Vido Liber (eerder verschenen in FAKE nummer 11, maart 2002)
Voor overige artikelen kun je terecht in het archief.
[home] - [live] - [platen] - [artikelen] - [film] - [vido?] - [archief] - [email]