home
|
Vido's FilmZine
Get Into The (Locked) Groove: Electrelane in Paradiso De jongens in het publiek torenen deze avond ver boven de opvallend veel kleine meisjes uit. De enkele dronken mannelijke exemplaren slempen uit bierblikjes die ze mee naar binnen hebben gesmokkeld. Op hun weg van en naar het podium duwen ze ongezien in het voorbijgaan elk obstakel uit de weg. De laveloze jongen in het zwarte leren jack trekt zich niets aan van de mensen om zich heen en maakt vervaarlijk ongecontroleerde luchtgitaarbewegingen. Brildragers nemen een stapje naar achteren. Zijn begeleidend geschreeuw wordt gesmoord door het hoge volume van de band. De jongen zwalkt nog een nummer lang vlak voor de band, links bij het podium. Met moeite veel moeite weet hij zijn evenwicht te waren. Als hij middenin de set wegloopt, meent hij nog wat te moeten opmerken tegen de man die bootlegopnamen maakt. Daarna valt hij in slaap op een stoeltje achterin. Het zal de geconcentreerd mechanisch drummende Emma Gazed een zorg zijn. Ze kijkt niet op of om en laat zich niet van de wijs brengen door welke stoorzender dan ook. Haar route is een rechte lijn, wie volgen wil mag volgen. Electrelane komt traag op gang, hoe venijnig zangeres Verity Susman ook in If Not, When met de zijkant van haar handen op de keyboardtoetsen slaat. Een energieke uitvoering is bij het aanslaan van repeterende riffs niet voldoende, de riffs moeten uit zichzelf al een zeggingskracht hebben en daar schort het de eerste paar nummers aan. De Britse meidenband zet hun carrousel pas goed in beweging vanaf Gone Darker. Susman tovert een stoomfluit van een aanstormende Amerikaanse trein uit haar toetsenbord en gitarist Mia Clarke tokkelt afwachtend haar dreigende noten. De motorik van Gazed valt in en het toch al luide podiumgeluid zwelt steeds verder aan. Susman pakt een saxofoon en vult het zaaltje met bijtend gescheur. In alle daaropvolgende nummers houdt Electrelane het op zeer eenvoudige, maar in al hun eenvoud rake riffs. De muzikale draaimolen wentelt in snelle cirkels - een immense platenspeler die van geen ophouden weet. Ik word er zowat duizelig van. You spin me right 'round, baby/Right 'round like a record, baby, schiet een ander liedje door mijn hoofd. Het effect is direct meetbaar. Een jong paar voor mij heeft de armen in elkaar gestoken en veert op en neer als Siamese skippyballen. Voorin dansen lange jongens alsof ze hun ledematen van zich af proberen te schudden. Electrelane heeft een groot deel van de gewillige bovenzaal van Paradiso in beweging gezet en laat pas na de toegift weer los. De anders zo geveinsd onaangedane Mia kijkt ons vanonder haar pony aan en kan een glimlach niet bedwingen. |