Vido Liber

Una Pistola En Cada Mano (Cesc Gay, 2012) bioscoop (5)

Er wordt uitvoerig gekletst in Una Pistola En Cada Mano. De mannelijke Spaanse veertigplussers praten met berustende kalmte over de crises waar ze mee kampen op de helft van hun aardse bestaan. Onder de acteurs bevinden zich veel vertrouwde gezichten uit bekende Spaanstalige filmhuisfilms, met onder meer Javier Cámara (de verpleger uit Hable Con Ella), Luis Tosar (de boosaardige huismeester uit Sleep Tight) en Ricardo Darín (de detective uit het Oscarwinnende El Secreto De Sus Ojos). De film is opgedeeld in vijf episodes met elk hun eigen keuvelende hoofdpersonages. De eerste dialoog begint ’s morgens bij het trapportaal van een wooncomplex. De vijfde, parallel gemonteerde episode eindigt ’s avonds ergens in het centrum van Barcelona. De film sluit af met een coda waarin alle mannen die we eerder zagen elkaar treffen op een feestje. Geen van hen heeft echt iets te vieren.

De tobberaars zijn ontevreden over wat ze tot nu toe hebben bereikt. In plaats van met goede moed vooruit te gaan, zouden ze het liefst de tijd terugdraaien, als het even kan net zo spectaculair als Superman in de gelijknamige film uit 1978. Maar ze zijn geen Superman en moeten vrede leren hebben met de verkeerde keuzes die ze in hun leven hebben gemaakt. Dialogen voeren de boventoon en dat maakt Una Pistola En Cada Mano tot een hoorspel met plaatjes binnen een mager plot. Het verloop van de episode op een parkbank, en die op de redactie van een krant, biedt net zo weinig verrassing als een weersvoorspelling in de Sahara.

Ik kon mijn aandacht niet volledig op het gebabbel vasthouden en begon steeds meer te letten op de middelen waarmee mensen zich in beeld verplaatsen. De lift komt het vaakst voor. De verticale beweging van dit object staat vermoedelijk symbool voor de stilstand in het leven van de mannen – er zit nog enigszins beweging in, maar ze komen niet bepaald vooruit. Vrouwen worden zonder uitzondering geportretteerd als veel slimmer. Ze kijken toe hoe de middelbare mannen zich belachelijk maken en hebben moeite hun lachen in te houden. Vrouwen worden expliciet geassocieerd met horizontale bewegingen. In de tweede helft van de film zit in alle gevallen een vrouw achter het stuur van een auto. De mannen zijn niet bij machte hun eigen richting te bepalen en hebben een duwtje in de goede richting hard nodig.