home

filmarchief

vido?

archief

email

twitter

Vido Liber

(arthouse, classics, cult, Hollywood, music)

Jaarlijstjes 2012

week 13

maandag 25 maart 2013

The Loneliest Planet (Julia Loktev, 2011) dvd (7)

Ondanks de aanwezigheid van populaire Mexicaanse acteur Gael García Bernal heeft The Loneliest Planet geen reguliere uitbreng in de Nederlandse filmhuizen gekregen. Het verteltempo is verwant met de films van Kelly Reichardt (o.a. Old Joy en Meek’s Cutoff). Deze slow cinema maakt meer dan eens gebruik van het vertrouwde lange, zwijgzame, onafgebroken shot van mensen die vanuit de verte gefilmd links in beeld wandelen en na minstens een minuut pas rechts uit beeld stappen. En vice versa. Dit soort scènes zal de film vermoedelijk ongeschikt hebben gemaakt in de ogen van de Nederlandse distributeurs. We moeten het voorlopig even doen met de dvd die vorige maand in de Verenigde Staten uitkwam.

De voettocht van dertigers Alex (Bernal) en Nica (Hani Furstenberg) door het woeste weidse Georgische landschap wordt door regisseuse Julia Loktev met geduldige kalmte gevolgd. Ze geeft de acteurs de gelegenheid hun relatie op te bouwen, geleid door het script en vermoedelijk door veel improvisatie. Begeleid door lokale gids Dato (Bidzina Gujabidze) betreedt het verloofde paar de wildernis zonder na te denken over mogelijke risico’s. Ze geloven net zo naïef in de onschuld van de natuur als solitaire backpacker Chris (Emile Hirsch) in Into The Wild (Sean Penn, 2007) en berenliefhebber Timothy Treadwell in Grizzly Man (Werner Herzog, ). De cello van componist Richard Skelton doet denken aan de filmmuziek die Ernst Reijseger heeft gemaakt voor Herzogs documentaires. Skelton benadrukt in zijn spel zowel de schoonheid als het potentiële gevaar van het bergachtige landschap. Wat ontbreekt, is Herzogs voice-over.

We hebben tijd genoeg om ons af te vragen welke kant The Loneliest Planet opgaat en welk vorm de onvermijdelijke misstap zal krijgen. Die tijd kunnen we benutten om in alle rust het visuele aspect van de interactie tot ons te nemen. De handelingen van de personages zeggen meer dan de dialogen. We leren de Alex en Nica goed kennen in de aanloop tot de misstap. Daarna hebben de acteurs alle ruimte om de gebeurtenissen te verwerken en kunnen de kijkers rustig bedenken hoe ze zelf op de situatie gereageerd zouden hebben. The Loneliest Planet zou niet gewerkt hebben als het verteltempo hoger had gelegen. De twee filmuren worden ten volste benut.


[home] - [filmarchief] - [vido?] - [archief] - [email] – [twitter]