Vido Liber

Grand Central (Rebecca Zlotowski, 2013) bioscoop (6)
La Tendresse (Marion Hänsel, 2013) bioscoop (7)

De Belgische acteur Olivier Gourmet brak in 1996 door met zijn rol als de vader in La Promesse. Hij maakte indruk als kille uitbuiter van illegale arbeiders die niets geeft om mensenlevens en zijn jonge zoon opscheept met een moreel dilemma. Na het zien van de film verbaasde het me te lezen dat Gourmet van oorsprong komiek is. Het enige min of meer kolderieke moment in La Promesse is de scène waarin hij een grappig duet zingt met zijn zoon. De acteur keerde terug in andere films van Jean-Pierre & Luc Dardenne, onder meer in Rosetta (1999) en Le Fils (2002). Regisseurs maken dankbaar gebruik van Gourmets donkere kant. Een van de bekendste regisseurs voor wie hij heeft gewerkt is Michael Haneke die hem koos voor een bijrol in het post-apocalyptische Le Temps Du Loup (2003). Zijn minst aangename rol is waarschijnlijk die van Réaux, de wrede berentemmer in Vénus Noire (Abdellatif Kechiche, 2010), het tragische relaas over Saartjie Baartman.

Pas in sinds La Tendresse van Marion Hänsel weet ik welk woord de acteur het beste karakteriseert. Zijn ex-vrouw Lise (Marilyne Canto) noemt hem plagerig een macho. Die beschrijving past ook heel goed bij zijn rol in Grand Central, de film die op dit moment tegelijk met La Tendresse in de Nederlandse bioscopen draait. Daarin wordt Gourmets personage Gilles geïntroduceerd terwijl hij op een wild draaiende mechanische rodeostier probeert te blijven zitten in een rokerige uitgaansgelegenheid waar voornamelijk arbeiders van de lokale kerncentrale stoom komen afblazen. Gilles trekt luid dronken alle aandacht naar zich toe. Nadat hij in het stro geworpen is, daagt hij schreeuwend een groepje biljarters uit om de plastic stier te trotseren. Gary (Tahar Rahim) neemt de uitdaging aan en wint de weddenschap. Het levert hem een plek op in Gilles’ team dat gevaarlijke werk verricht in de centrale. Gourmet is in La Tendresse de mildere macho Frans. Als zijn zoon Jack (Adrien Jolivet) onverzekerd van zijn skiboard valt en een been breekt, reist Frans met zijn ex-vrouw per auto van België naar Frankrijk om hem op te halen. Onderweg blijkt van oud zeer geen sprake meer. Het voormalige echtpaar kan weer lachen om hun botsende karaktereigenschappen. Gourmet geeft zijn komische talenten voorzichtig ruimte en maakt daarmee van de bazige Frans een zachtaardig personage.

Van de twee films spreekt La Tendresse me het meest aan. Grand Central heeft een sterke cast, mooie fotografie (complimenten aan de focus puller) en een bijzondere locatie. Het contrast tussen de natuur en de intimiderend aanwezige koeltorens is enorm. De kerncentrale is wat al te opzichtig een metafoor voor de risico’s die de passionele liefde van Gary en Karole (Léa Seydoux uit La Vie D'Adèle) met zich meebrengt. La Tendresse maakt op subtielere manier gebruik van het landschap voor het verbeelden van de liefde. In de openingsscène zien we vanuit de verte Jack en zijn vriendin achter elkaar aan skiën. Tijdens deze liefdesdans laten ze kringelende sporen achter in de maagdelijke sneeuw. Later in de film kringelen snelwegen door het berglandschap en rijden Frans en Lise op een zelfde manier achter elkaar aan. De overeenkomst tussen beide beelden wordt niet aan de kijker opgedrongen, omdat de afstand tussen beide scènes erg groot is. Het staat de kijker vrij de link zelf te leggen.