Vido Liber

Atmen (Karl Markovics, 2011) bioscoop (7)

(1) Zelfs voor vaste bezoekers is Wenen lastig te herkennen in Atmen. De enige locatie die ik met zekerheid durf te benoemen, is treinstation Wien Praterstern. Kan niet missen met het beroemde reuzenrad uit The Third Man (Carol Reed, 1949) rechtsachter in beeld. Met opzet blijft de achtergrond vaak in een waas gehuld en zelfs als de film op zijn scherpst is, blijven sommige details lichtelijk vaag. Jeugddelinquent Roman Kolger (Thomas Schubert) is wel scherp in beeld. De zwijgzame einzelgänger leeft in zijn eigen wereld. In hechtenis en tijdens zijn dagelijkse zwemrondje isoleert hij zich van de rest van de jonge gevangenen. We zien hem tijdens verlofuren een schuchtere poging doen terug te keren in de maatschappij. Het duurt lang voordat we hem een beetje leren kennen. Door de ontwikkeling van het personage raakt de cameralens meer gefocust op de buitenwereld. In de slotscène mag het Weense panorama ontluiken dankzij een crane shot dat van de bodem los komt en tot aan de wolken reikt.

(2) Acteur Georg Friedrich (op de still links), als Roman Kolgers oudere collega Rudolf, heeft het zwaarste Weense accent dat ik ken. Het maakt geen verschil wat voor rol hij speelt of in welke genre, of het nu in de lekker dik aangezette drugskomedie Contact High is of in het taaie intellectuele Faust (Aleksandr Sokurov, 2011), Friedrichs accent blijft hetzelfde. Het is overduidelijk zijn handelsmerk.

(3) Misschien ben ik de enige met deze obsessie, maar als een acteur een lijk speelt, zit ik de hele tijd te letten op eventuele ademhaling, aderklopping en/of een beweging onder gesloten oogleden. Bij het minste teken van leven ben ik voor onbepaalde tijd helemaal uit de film. De overleden bejaarde dame in Atmen leeft nog en zo ben ik tamelijk afgeleid tijdens een belangrijk wending in de film. Ik kan tijdens dit soort momenten voortaan beter naar de lamp aan het plafond staren of een ander echt levenloos voorwerp dat in beeld is.