Vido Liber

A Simple Life (Ann Hui, 2011) bioscoop (8)

A Simple Life gaat over de liefdevolle relatie tussen een werkster in Hong Kong en de man voor wie ze het huishouden verzorgt, maar ook over de verschillende rollen die we in het leven spelen en het verlies van identiteit door ouderdom.

A Simple Life is een ontroerend klein drama over ouder worden. Ah Tao (Deannie Yip) heeft zestig jaar het huishouden gedaan voor de welgestelde familie Leung. Bijna de hele familie woont nu in de Verenigde Staten, behalve filmproducer Roger (Andy Lau). Tussen de vele werkgerelateerde reizen door verblijft hij samen met Ah Tao in een appartement in Hong Kong waar zij zorgt voor de maaltijden en de schone was. Voor een buitenstaander lijkt de relatie tussen de twee die van moeder en zoon. Hun dagelijkse handelingen zijn zo routineus dat ze soms net een getrouwd stel zijn. Zie bijvoorbeeld hoe Roger zonder te hoeven kijken voor aanvang van het avondmaal een bakje rijst aanneemt van Ah Tao (*). Roger speelt niet alleen afwisselend de rol van filmproducer, zoon en echtgenoot. Tweemaal in de film wordt hij per ongeluk aangezien voor iemand uit een andere, minder stijlvolle beroepsgroep. Het feit dat deze komische misverstanden onderdeel uitmaken van het verhaal, geeft aan dat rollenspel en identiteit centraal staan in de film.

Ah Tao kan vanwege een beroerte niet langer meer zelfstandig wonen en moet nu zelf verzorgd worden. Roger zoekt in de buurt een bejaardentehuis voor de vrouw uit en komt haar zo vaak als hij kan bezoeken. Omdat Ah Tao haar oude beroep voor de andere bewoners wil verzwijgen, doet Roger net alsof hij haar petekind is. Zonder een onderscheidende maatschappelijk functie vervult iedere bewoner in het bejaardentehuis dezelfde rol. Ze laten allemaal noodgedwongen hun oude identiteit achter. Ook klassenverschillen vallen weg. Ouderen die vroeger gewend waren anderen te commanderen, hebben het niet meer voor het zeggen. Tegelijk met verlies van identiteit, dreigen de bejaarden hun waardigheid te verliezen, weggestopt als ze zijn in hokjes in een gehorig zaaltje. Een vroegere vriend van Roger zegt goud geld te verdienen in de bejaardenbranche. In zijn ogen zijn oude mensen slechts een product. Tegenover zijn cynische kijk op de oude dag staat de humane visie van regisseuse Ann Hui die ze uitdraagt zonder melodramatische kunstgrepen toe te passen en met hulp van de beheerste vertolkingen van haar hoofdrolspelers.

(*) Zie de recensie in Sight & Sound over het belang van eten in de Cantonese cultuur.