Vido Liber

A Field In England (Ben Wheatley, 2013) Blu-ray (8)

Eerder dit jaar konden we in de Nederlandse bioscopen eindelijk kennis maken met het werk van Ben Wheatley. In eigen land werd de Britse regisseur al geruime tijd geroemd vanwege zijn virals en de speelfilms Down Terrace (2009) en Kill List (2011). Wij moesten wachten tot Sightseers (2012). Ik vind deze zwarte komedie niet zijn beste, omdat de vakantie van het jonge paar Chris en Tina iets teveel volgens verwachtingen tot buitensporig gewelddadige confrontaties leidt. Nog geen half jaar later verscheen begin deze maand Wheatley’s vierde, veel betere speelfilm A Field In England, tegelijkertijd in het Verenigd Koninkrijk uitgebracht in de bioscoop, op dvd en via video on demand. Het is vooralsnog onduidelijk of de film de Nederlandse bioscopen gaat halen, wat in eerste instantie wel de bedoeling was. Waarschijnlijk moet je volgende maand naar Lowlands wil je de film op een groot doek kunnen zien, wat me overigens een geweldige ervaring lijkt.

In Wheatley’s eerste kostuumfilm gaan opnieuw zeer uiteenlopende genres een wonderlijk huwelijk met elkaar aan, in het bijzonder het historische oorlogsdrama en de drugsfilm. Het veld uit de titel is meer een mentale staat dan een fysieke locatie. In dit niemandsland dwalen vijf, door bloedige oorlogsstrijd verdwaasde mannen, de een op zoek naar een verkoelend glas bier en de ander naar een verborgen schat. Uit het zicht achter de bomen woedt de Britse Burgeroorlog voort. Na het consumeren van een bord paddenstoelensoep krijgen de personages last van hallucinaties. Hun visioenen hebben een stroboscopisch effect dat de film ongeschikt maakt voor epileptici (er gaat dan ook een waarschuwing aan de film vooraf). Hoofdpersonage Whitehead (Reece Shearsmith) krijgt eindelijk de toekomstvisioenen waar hij in het begin van de film zo prat op gaat. De moorddadige Ierse schatgraver O'Neil (Michael Smiley) maakt daar dankbaar gebruik van. Dankzij de drugs krijgt de film een onbegrensd absurdisme dat je eerder verwacht bij Japanse filmmakers zoals Hitoshi Matsumoto (Big Man Japan, Symbol). De keuze voor zwart-wit heeft overigens een andere Japanse bron: Onibaba (1964), een klassieke griezelfilm die zich ook afspeelt op een uitgestrekt veld. Een inspiratie in zwart-wit dichter bij huis is Culloden (1964), de eerste lange film van de eigenzinnige, geëngageerde Britse regisseur Peter Watkins. Culloden is een in documentair gefilmde reconstructie van het zinloze bloedvergieten tijdens de laatste veldslag op Britse bodem, op 16 april 1746. A Field In England is een mooie aanleiding om Watkins’ klassieke televisiefilm (nog) eens te bekijken, bijvoorbeeld via YouTube. Historie blijkt vaak minstens zo krankzinnig als fictie.